Úrval - 01.08.1947, Blaðsíða 18

16
ÚRVAL
liti, er það nú svo, að þetta er
aldarandinn, og unglingar hlíta
fremur siðalögum sinna upp-
vaxtarára Iieldur en siðakenn-
ingum foreldra sinna. —
Einnig verður foreldrum að
skiljast, að kynferðilegur sam-
dráttur er fylgifiskur eðlilegs
þroska. Á æskuárunum flytjast
hin dýpri tilfinningatengsl frá
fjölskyldunni til persóna af
gagnstæðu kyni. Það er mjög
þýðingarmikið, að þessi tilflutn-
ingur gerist með eðlilegum hætti
og verði fullkominn. Þeim, sem
mistekst þessi tilflutningur, og
hangir áfram í pilsum móður
sinnar eða er áfram of nátengd-
ur föður, bróður eða systur,
tekst ekki að ná þeim tilfinn-
ingaþroska, sem er skilyrði
sjálfstæðs lífs.
Hvaða fræðslu þurfa börnin
að fá á þessu tímabili? Hag-
nýta fræðslu — ekki fræðikenn-
ingar. Esther Lloyd-Jones og
Ruth Fedder segja svo um þetta
vandamál í bók sinni, Uppvaxt-
arárin:
„Unglingar þurfa einkum að
læra að láta í ljósi skoðanir sín-
ar og vilja, án þess að móðga
viðkomandi, t. d. hvernig eigi að
hafna víni, sem boðið er, og
hvernig eigi að komast hjá koss-
um, án þess þó að særa eða
verða talin minni manneskja
meðal félaganna."
Ef foreldrarnir njóta trausts
barna sinna, geta þeir veitt
mikla hjálp, einkum með því að
auka öryggistilfinningu þeirra,
meðan þau eru að samlagast
heimi hinna fullorðnu.
En leiðsögn í kynferðismál-
um kemur því aðeins að haldi,
að foreldrarnir skilji sjálfa sig.
Foreldrarnir verða að haga sér
samkvæmt kenningum sínum og
láta þær koma fram í breytni
sinni, en því fer auðvitað fjarri,
að þeir geri það yfirleitt. Það er
því enganveginn undarlegt þótt
unga stúlkan segi: „Foreldrar
mínir geta verið kampakátir —
þeir hafa levst sín vandmál, en
mín vandmál eru rétt að byrja.“
Og þetta er satt. Pilturinn og
stúlkan standa andspænis
vandamálum, sem foreldrar
þeirra hafa að líkindum leyst
fyrir löngu. Stúlkan er aðallega
að hugsa um, hvernig sér muni
ganga að krækja í mann, og
pilturinn, sem einnig hefir
áhyggjur af kvonfanginu, verð-
ur þar að auki að berjast við að
verða fjárhagslega sjálfstæður.
Það er því ekki nema eðlilegt,
að unglingar, sem eiga við slík