Úrval - 01.08.1947, Side 31

SÁLFRÆÐINGUR ATHUGAR ÁS.TINA
29
auðvitað eru til raunverulegir
erfiöleikar — börn og mismun-
andi menntun — sem gera
mörgum hjónum ókleift að
vinna sama starf, enda þótt þau
óskuðu þess.
Eftir því sem fólk vinnur
meira saman, eftir því vex um-
burðarlyndi þess, skilningur og
ást til hvers annars. Hygg-
in hjón notfæra sér þenna sann-
leika með því að smíða húsgögn
fyrir heimili sitt, rækta lóðar-
blettinn sinn, halda búreikninga
og gæta barna sinna í félagi.
En þó að það hafi orðið æ erf-
iðara fyrir hjón að starfa sam-
an, þá hafa möguleikar til að
iðka Ieiki og íþróttir saman
aukizt að miklum mun. Vaxandi
þátttakakvenna í íþróttum sýnir
þetta ljóslega. Hinn mikli f jöldi
fólks, sern stundar allskonar
Ieiki og íþróttir, ber þess vott,
að mönnum er ósjálfrátt farið
að skiljast, hvílík ánægja er
íólgin í slíku samlífi. Því meira
sem fólk leikur sér saman, þeim
mun hlýrra verður því hvers til
annars.
Þrátt fyrir mannlegan veik-
leika og bresti kann svo að fara,
að okkur auðnist að skapa heið-
arlega og sálfræðilega heil-
brigða menningu að lokum. Það
er engin fjarstæða að Iáta sér
detta í hug að einhverntíma
verði ástin — í öllum sínum
myndum — okkur eins eðlileg
og sjálfsögð tjáning eins og
reiðin og hatrið er nú.
Við munum skipa ástinni og
vináttunni þann sess, sem þeim
ber; við munum Ieita þeirra og
telja þær til hinna æðstu
dyggða og mestu blessunar, sem
mannkynið þekkir. Við munum
ekki blygðast okkar fyrir ,,að
hafa þjáðst vegna ástarinnar,“
því að okkur verður orðið Ijóst,
að ástin er bót alls böls í ver-
öldinni. Við munum hafa sam-
ræmt trú okkar á guð og trú
okkar á manninn, og okkur mun
hafa lærzt að telja fleiri mann-
eskjur bræður okkar og systur,
syni og dætur, og hugmynd okk-
ar um heimilið mun vera orðin
miklu víðfeðmari en nú.
Okkur mun heppnast að ná
þessu takmarki þrátt fyrir yfir-
sjónir liðna tímans og umrót
nútímans. Með því að beita
skynsemi okkar og þekkingu,
mun okkur takast að nota vís-
indin til þess að auka hamingju
og velferð alls rnannkynsins.