Úrval - 01.08.1947, Qupperneq 39

Enskiir rithöfunður svarar
spumingimni:
Hvernig á að njóta lifsins?
Grein úr „The Listener",
eftir F. Spencer Chapman.
inG hefi verið svo heppinn að
geta eytt nokkrum ár-
um ævi minnar á afskekkt-
um stöðum. Ég hefi verið að
velta því fyrir mér, hvað af
því fólki, sem ég hefi hitt, hafi
verið hamingjusamast, hafi
notið lífsins í ríkustum mæli.
Og ég hefi komizt að þeirri
niðurstöðu, að það sé hið svo-
kallaða ósiðmenntaða fólk, að
hinum frumstæðustu kynflokk-
um undanskildum, sem þjást af
stöðugum ótta. Ég á hér við
Eskimóana á Grænlandi, hirð-
ingjana í Tíbet og Sakai-kyn-
þáttinn í frumskógum Malaya.
En þegar ég spyr sjálfan mig
um orsökina — hvers vegna
þeir njóti lífsins — þá verður
mér svarafátt. En allir þessir
kynflokkar hafa eitt sameigin-
legt: Þeir lifa að mestu leyti
undir berum himni og lífsaf-
koma þeirra byggist á leikni á
sérstöku sviði — Eskimóarnir
/
fara á selaveiðar á húðkeipum
og Sakaiarnir veiða apa með
blásturspípum og eitruðum örv-
um. Þeir eiga í sífelldri bar-
áttu við náttúruöflin, og verða
því oft að tefla í tvísýnu.
Svipað verður upp á teningn-
um í menningarlöndunum.
Hamingjusamasta fólkið er það,
sem hefir þau störf með hönd-
um, er tengja það náttúruöfl-
unum á einhvern hátt: fiski-
mennirnir, bændurnir og skóg-
arverðirnir, og svo þeir, sem
geta sinnt svipuðum störfum í
tómstundum sínum. Mér virðist
ánægjutilfinningarnar vera af
fjórum rótum runnar: einfald-
leika lífsins, félagsskap, fögru
umhverfi og nokkurri áhættu.
Ég hefi tvisvar sinnum lifað
við þessi kjör um nokkurt
skeið; í fyrsta skifti þegar ég
var þrjú ár í Grænlandi. Það
eru dásamlegustu ár ævi minn-
ar. Við vorum tuttugu og þrír