Úrval - 01.08.1947, Qupperneq 41

HVERNIG A AÐ NJÓTA LlFSINS?
39
áhættunar einnar. Slíkt er þýð-
ingarlaus og bjánaleg fífl-
dirfska. Það verður að liggja
gild ástæða til þess, að maður
leggur sig í hættu, og það verð-
ur að gera allar hugsanlegar
varúðarráðstafanir. Maður
verður að æfa sig í því að mæta
hættunum og forðast að láta
óttann ná tökum á sér. Ég hefi
gaman af hættunum — en ég
vil ekki verða hræddur. Stund-
um getur hrífandi hættutilfinn-
ing breytzt í lamandi ótta. Þá
getur þekking komið að góðum
notum og ráðið niðurlögum
hræðslunnar.
Ég minnist þess, er ég flaug
í Liberatorflugvél og átti að
svífa til jarðar í Malaya. Ég
var hræddur — sennilega að
mestu leyti vegna þess, að þetta
var í fyrsta skipti, sem ég átti
að svífa til jarðar í fallhlíf —
þafj hafði ekki unnizt tími til
æfinga. En óttinn hvarf,
þegar mér var sagt, að aðeins
ein fallhlíf af tíu þúsund opn-
aöist ekki í fallinu. í annað sinn
var ég að flýja undan Japönum
og reikaði matarlaus um frum-
skóginn í sex daga. Ég minnt-
ist þess, að erkibiskupinn í
Cork hafði svelt í sjötíu daga
og lifði þó. Þetta jók mér kjark
og varð til þess, að ég lét ekki
bugast. Ég hefi séð menn deyja
vegna þekkingarskorts. Ég hitti
sex hermenn í frumskóginum,
þeir höfðu verið afkróaðir frá
herdeild sinni, en voru að öðru
leyti vel á sig komnir. En innan
rnánaðar voru þeir allir dauðir.
Þeir trúðu því. ekki, að þeir
gætu lifað í frumskóginum á
tapiocajurtum og rís eins og
Kínverjar. Þess vegna dóu þeir.
Það verður manni til mikill-
ar ánægju að hafa vitneskju
urn afrek, sem aðrir hafa unnið
á liðnum tímum. Maður reynir
að verða ekki eftirbátur —
helzt ao skara ofurlítið fram úr.
Ég hefi alltaf haft gaman af
hættum, og ég verð að játa, að
fyrst framan af sóttist ég eftir
hættunum hættunnar vegna.
Sem skóladrengur framdi ég
mörg strákapör og tefldi oft
djarft. En það sem ég lærði þá,
varð til þess að bjarga lífi
mínu oft og mörgum sinnum
síðar. En þegar ég tók að eld-
ast og varð að hverfa frá ærsl-
um skólaáranna, fór ég að klífa
fjöll og fara á skíðum. Og enn
síðar fór ég í landkönnunar-
leiðangra og tók þátt í styrj-
öld.
En látið ykkur ekki til hug-