Úrval - 01.08.1947, Síða 42

40
ÚRVAL
ar koma, að ég sé að dásama
styrjaldir. Þátttaka mín í
styrjöldinni stafaði af því, að ég
var í rannsóknarleiðangri á
svæði, er varð hernaðarvett-
vangur. En ég get aldrei gleymt
félögum mínum, sem skotnir
voru niður svo að segja við hlið
mér — ég þekkti þá svo vel og
ég bar ábyrgð á velferð þeirra.
Allt til dauðans mun ég minn-
ast ópa hinna varnarlausu,
kínversku kvenna og barna,
sem Japanir ráku í gegn með
byssustingjum sínum. Nei, ég
missti föður minn í stríðinu
1914—18 og samkvæmt öllum
reglum hefði ég átt að vera
margdauður í þessari styrjöld.
Ég mun gera allt, sem í mínu
valdi stendur, til þess að sonur
minn, sem nú er sex vikna, verði
ekki drepinn í nýrri styrjöld.
Það er trú mín, að með því
að viðurkenna ævintýraþrána,
sem býr í okkur öllum, og með
því að gefa fólkinu tækifæri til
þess að reyna hina fullkomnu
lífsnautn og innri ánægju, sem
skapast af því að sigrast á
hættunum, sé stórt spor stigið
til útrýmingar styrjöldum. Og
það er mögulegt, jafnvel á mjög
skömmum tíma, að skapa þær
aðstæður, sem veita fólki fé-
lagsskap, starfsánægju, fagui’t
umhverfi og dálítil ævintýri og
áhættu. Þessar aðstæður eru
auðfengnar við sjó og upp til
fjalla — menn geta flogið í
sviflugum. Menn vaxa við
hverja raun. Og hafi þeir
sæmilega stæltan líkama, og
næga æfingu, er lítil hætta á
að illa fari. Þetta er eins auð-
velt fyrir borgarbúa og aðra, og
þörf þeirra er vitanlega mest,
sem vinna inni að staðalari.
Menn þurfa ekki að arka á
heimsenda til að leita að ævin-
týrum. Þau eru oft á næsta leiti.
Ef hægt er að safna saman
nokkrum piltum — eða stúlk-
um — í hóp, enda þótt þau
komi veikluð úr skrifstofunum
og verksmiðjunum, þá verða
þau búin innan eins mánaðar,
að læra að sigla báti og fara í
fimmtíu kílómetra langar göngu-
ferðir um fjöll og firnindi, án
þess að kenna þreytu. Og ef
veðrið er slæmt og erfitt er að
rata eftir korti og áttavita,
öðlast þau metnað og sjálf-
traust, sem ég tel, að geti enzt
þeim alla ævi. Þeim skilst mis-
munur þess, að gera eitthvað
sjálf og að horfa á aðra gera
það. Þau hafa lært að njóta
lífsins.