Úrval - 01.08.1947, Side 53
HARRY PRICE Á DRAUGAVEIÐUM
51
hann tók jafnvel þetta drauga-
bæli á leigu um eins árs skeið.
En einmitt þegar rannsókninni
var að verða iokið, kviknaði í
þessu airæmda húsi og það
brann til ösku!
I-Iarry Price er ekki smeykur
við að sofa í húsi, þar sem reimt
er. Eitt sinn svaf hann hjá C.
E. M. Joad, hinum þekkta heim-
spekingi, í „draugarúmi" í
Chiswick. Hann er brautryðj-
andi í því að útvarpa miðils-
fundum, sem haldnir eru í hús-
um, þar sem reimt er. Hann
varð fyrstur til að rita grein-
ar urn gaidra og dularfull fyrir-
brigði fyrir Encyclopaedia Brit-
anniea, fyrstur til að gera vís-
indalegar tiIraunD.'1 með eld-
göngu og fyrstur til að rann-
saka indverska töfrabragðið
með reipið, sem kastað er í loft
upp. Þetta eru aðeins fá dæmi
um hið mikla brautryðjanda-
starf hans á þessu sviði.
#
„EIdgöngu“-tilraunirnar voru
gerðar árið 1935 með aðstoð
Kuda Bux, indverska fakírsins,
sem hafði það fyrir atvinnu að
ganga eld. Bux gekk eftir ellefu
feta langri kolaglóð, sem var
430° heit á yfirborðinu, en inni
í glóðinni var hitinn fjórum
sinnum meiri. Kuda Bux brennd-
ist ekki hið minnsta, enda þótt
hann gengi tvisvar sinnum yfir
glóðina! Tveim árum síðar voru
svipaðar tilraunir gerðar með
annan Indverja, Ahmed Hussain
að nafni; í það skipti var kola-
gröfin tuttugu feta löng. En um
leið gerðu nolArir Englending-
ar tilraunina líka.
Það tókst að ráða gátuna.
Viður er lélegur hitaleiðari, og
hvor fótur eldgöngumannsins
snertir ekki glóðina nema í tæpa
hálfa sekúndu. Það er ekki næg-
ur tími til þess að valda bruna.
Enginn gæti gengið á glóandi
málmi, án þess að hljóta alvar-
Ieg brunasár, en allir geta geng-
ið viðarkolaeld, hve heitur sem
hann er, ef viðkomandi hefir
nóg sjálfstraust.
Annar „leyndardómur", sem
Price tókst að skýra, var sú
staðhæfing indversks fakírs, að
hann gæti látið grafa sig lifandi
án þess að bíða tjón við það.
Rahmen Bey lét binda bjöllu við
sig, svo að hann gæti gefið
merki, ef hann væri hjálpar-
þurfi. Hann hringdi bjöllunni
eftir fjórar og hálfa mínútu, af
því að hann vaknaði af „dá-
svefninum" við það, að önnur
hönd hans hafði færst úr stað,