Úrval - 01.08.1947, Síða 60

58
ÚKVAL
takast, og þá verður Frakkland
í miklum vanda statt. Fjárhags-
leg nauðsyn mun neyða það til
að fallast á vestrænt ríkja-
bandalag. En löngu áður en
Bandaríkjaþing samþykkir lán-
ið, ef það gerir það nokkurn
tíma, mun allt loga í innanlands-
deilum hjá okkur. Því að ég get
ekki trúað, að Molotov noti ekki
tækifærið til að auka sundur-
lyndi og veikja þjóð mína enn
meira. Það er fyrsta áhugamál
mitt sem lýðveldissinna og
Frakka að koma í veg fyrir
borgarastyrjöld eins lengi og
hægt er. Mér ber því skylda til
að láta sem samkomulag væri
mögulegt.
Molotov: Auðvitað fór það
ekki fram hjá mér, að undan-
farna viku hafið þið tveir verið
að undirbúa ráðstefnuna. Ég
álasa ykkur ekki. Þvert á móti,
Bevin, ég mundi hafa farið eins
að í yðar sporum. Stjórnmála-
menn eru ekki siðapostular,
heldur lögmenn í réttarsal sög-
unnar, og það er skylda þeirra
að flytja mál þeirra, sem þeir
eru fulltrúar fyrir. England er
óafturkallanlega bundið Ame-
ríku, hvort sem stjórnin þar
heitir íhaldsstjórn eða verka-
mannastjórn. Hagkerfi ykkar
hefir gert ykkur háða nýja
heiminum, og nú á tímum eru
hagkerfin studd af stjórnmála-
skoðunum. Hin vestrænu lýð-
ræðisríki hafa umflúið byltingu
öreiganna með því að veita þeim
nokkurn hlut í ránsfeng heims-
veldanna. Ef þið neyddust til að
afsala ykkur heimsveldi ykkar
nú, mundi það bitna á verka-
mönnum ykkar; og með því að
þið hafið af barnaskap gert
ykkur háða breytingum á at-
kvæðamagni, mundi það boða
endalok verkamannastjórnar-
innar. Þess vegna treystið þið
nú á Ameríku. Amerískur kapí-
talismi, sem sjálfur á kreppu
vofandi yfir höfði sér, verður
að hlaupa undir bagga til að
forða heimsvaldastefnu Breta
og annarra Vestur-Evrópuríkja
frá dauða.
Bidault: Ég get fullvissað
yður um það, Molotov, að við
Frakkar höfum í einlægni leitað
samninga við Rússland og reynt
að gleyma öllum skoðanamun.
Löngu fyrir stríð sáu framsýnir
hægrimenn nauðsynina á banda-
lagi við Rússa. Það er að vísu
rétt, að þeir voru ofurliði born-
ir af stjórnmálalegum fordóm-
um. En við erum aftur nú í ein-
lægni að reyna að . . .