Úrval - 01.08.1947, Síða 71

Grein fyrir kattarvini,
skrifuð af kattarvini.
Kisa
min,
hver
a pig.s
IJr bókinni ,,How to Live with a Cat“,
eftir Margaret Cooper Gay.
T7" ÖTTURINN gerir aðeins það
'“‘•sem hann vill sjálfur. Ef
hann hefir ákveðið eitthvað,
gefst hann ekki upp fyrr en
hann hefir framkvæmt það. Ef
fyrsta tilraunin mistekst, bíður
hann rólegur þangað til næsta
tækifæri gefst og reynir aftur.
Þessi augljósi þrái fer hræði-
lega í taugarnar á þeim mönn-
um, sem ekki eru ánægðir nema
þeir geti skipað öllum fyrir.
— Kötturinn er lymskur
segja þeir. Lymskur; kötturinn
er einlægasta veran, sem til er;
þess vegna skilur hann ekki,
þegar hann hefir gert eitthvað
af sér, og það er næstum því
árangurslaust að refsa honum,
því að þegar köttur er orðinn
sannfærður um að maður ætli
ekki að drepa hann, þarf að
minnsta kosti jarðskjálfta til
þess að raska hugarró hans.
Mennirnir hafa „fúskað“ með
ketti í 4000 ár og þeim hefir
ekki tekizt að breyta þeim.
Það hefir ekki einu sinni verið
hægt að framleiða óvenjulega
stóra eða óvenjulega litla ketti
eða ketti með lafandi eyru. Þeir
kettir sem lifðu í Egyptalandi
fyrir 4000 árum litu eiginlega
alveg eins út og venjulegur
húsköttur í dag. Þau sérkenni
sem eru einkennandi fyrir hina
ýmsu kattartegundir, t. d. blá
augu, loðinn feldur og rófuíeysi,
eru ekki annað en afbrigði,
sem hafa orðið að tegundum,
af því að þau hafa lifað ein-
angruð. Sérkennin eru alltaf
breytileg og hinir venjulegu
kettir ríkjandi. Ef menn láta
angórakött og venjulegan kött
eiga afkvæmi saman verða
flestir kettlingarnir venjulegir,
þó að e. t. v. tveir þeirra fái
hinn þykka og dúnmjúka feld
angórakattarins. Ef síamkött-
ur og angóraköttur eiga unga
saman, verður útkoman ekki
einu sinni sambland af angóra-
ketti og síamketti — heldur