Úrval - 01.08.1947, Síða 101

ÞRÓUííIN 1 FORTÍÐ OG FRAMTÍÐ
99
kynslóða. Þó að tíundi hluti hins
siðmenntaða mannkyns yrði
drepinn með kjamorkusprengj-
um, mundi það ekki hafa í för
með sér endalok siðmenningar-
innar. En hinn mikli f jöldi van-
skapninga, sem fæðast myndu
fyrir áhrif geisla á annan tíunda
hluta mannkynsins, gæti útrýmt
henni að fullu.
Ég vona, að okkur verði hlíft
við slíkri heimsstyrjöld. Vænt-
anlega rnun þá langt friðartíma-
bil hefjast. Ef við látum þá
náttúruna sjálfráða um gang
þróunarinnar, munu sennilega
verða litlar breytingar um lang-
an aldur, því að Sewall Wright
hefur sýnt með tilgátum, sem
mér virðast fyllilega rökréttar,
að þróunin sé örari í tegundum,
sem skipt sé í marga hópa, með
nokkur hundruð einstaklingum í
hverjum hóp, og séu hóparnir
að mestu leyti kynferðislega ein-
angraðir hver f rá öðrum. Þannig
var fyrirkomulagið í mannheimi
í þúsundir ára á steinöldinni.
Með tilkomu akuryrkju og síðar
iðnaðar stækkuðu hóparnir, og
sennilega hefur þróunin um leið
orðið meira hægfara. Um skeið
miðaði þróunin mjög í þá átf
að styrkja mannkynið gegn
farsóttum, en með framförum
í heilsuvernd hefur þetta
breytzt.
Einnig væri hugsanlegt, að
við næðum valdi yfir þróuninni
og tækjum ranga 'stefnu. Ef
mér hefði verið falið að velja
úr dýraríkinu efnilegar tegundir
með tilliti til skynsemi og
frekari þroskamöguleika, hefði
mér vafalaust skjátlazt. Og eins
mundi fara fyrir mér nú. Dr.
H. J. Muller hefur lagt fram
tillögur um róttækar endurbæt-
ur á mannkyninu með víðtækri
notkun gervifrjóvgunar. Ég geri
ráð fyrir, að ef mér væri fengið
einræðisvald sem erfðafræðingi,
mundi ég hafa einn möguleika
af hundrað til að velja rétta leið.
Dr. Muller er tíu sinnum meiri
erfðafræðingur en ég; hann
mundi þá hafa einn möguleika
af tíu, en tæplega meira að ég
hygg.
Ég er sannfærður um, að sú
þekking, sem til þarf, bæði á
þróun umliðins tíma og í erfða-
fræði og frumufræði, sé drjúg-
um meiri en öll su vísindalega
þekking, sem núverandi menn-
ing okkar byggist á. Við getum
öðlazt þessa þekkingu, ef við
viljum. Við getum sagt, að guð
sé nú að gefa manninum rneira
vald til að velja og hafna, og