Úrval - 01.08.1947, Side 107

TÍKIN HANS SAMS SMALL
105
lan Cawper, sem er stærsti
og sterkasti pilturinn í Yorks-
hire — og það þýðir raunveru-
lega í ölium heiminum — var að
labba heim frá vinnu sinni, þeg-
ar hann sá tatarann standa og
rífast við hliðið hjá Sam. Þar
sem Sam er fremur lágvaxinn,
og tatarinn var hár og herða-
breiður, var það ekkert undar-
legt, þótt Ian staldraði við, til
þess að fylgjast með því, sem
gerðist.
„Er nokkuð á seiði, Sam?“
spurði Ian og gaut augunum til
tatarans og velti því fyrir sér,
hvort hann væri nær því að vera
230 eða 240 punda þungur.
„Svo er mál með vexti, Ian,“
sagði Sam, og var sýnilega feg-
inn komu kunningjans; „svo er
mál með vexti, að þessi náungi
hefir orðið fyrir því óhappi að
missa tík, og hann hefir ein-
hvern veginn fengið þá vitleysu
í höfuðið, að hún sé heima hjá
mér. Ég hefi verið að reyna að
koma vitinu fyrir hann.“
„Ég skil,“ sagði Ian, og stakk
þumalfingrunum niður með
buxnastrengnum. Síðan sneri
hann sér umsvifalaust að efn-
inu. „Viltu koma í eina brönd-
ótta, lagsmaður ? Eða eigum við
bara að slást?“
Tatarinn leit á lan, ygldi sig
og sneri sér svo að Sam.
„Ég sá þig ganga yfir móann
með hundinn minn,“ sagði hann.
„Mig?“ Rödd Sams bar vott
um undrun og reiði.
Upp frá þessu gekk rifrildið
samkvæmt áætlun. Hvaða
Yorkshiremaður sem er, getur
skýrt frá þeim orðum, sem töluð
voru, og í hvaða tóntegund þau
voru sögð. Yorkshirebúar hafa
löngum fengið orð fyrir að vera
fundvísir á hunda — einkum þá,
sem hafa haft útlit fyrir að vera
efnilegir og af góðu kyni. 111-
gjarnar tungur hafa meira að
segja haldið því fram, að Yorks-
hirebúar finni hunda, áöur en
þeir týnast.
Af þessum sökum hafa
Yorkshirebúar orðið að snúast
til varnar, og vörn þeirra er
jafnan hin sama;' það er eins og
hún sé meðfædd. Sú saga er
sögð, að barn eitt á þessum slóð-
um hafi byrjað að tala með
þessum orðum: „Það er bölvuð
Iýgi. Ég stal ekki hundinum þín-
um!“ Síðan Iærði barnið að
segja pabbi og mamma.
Allir vita, hvernig fer, þegar
menn fara að rífast út af týnd-
um hundum, og hver afleiðingin
verður. Það versta var, að Sam