Úrval - 01.08.1947, Síða 112

110
ÚRVAL
strunsaði inn í veitingastofuna
eins og ekkert væri, heilsaði
kunningjunum og fekk sér glas
af öli, en Flurry lagðist við fæt-
ur hans. H'ann vissi, að piltarnir
myndu brátt fara að spyrja um
Flurry.
„Heyrðu, Sam,“ sagði Gaffer
Sitherthwick. „Hvar hefir þú
alið manninn?“
„Og, Gaffer,“ sagði Sam.
„Hvar hefir þú verio?“
„Ja,“ sagði Gaffer, en svo
sagði hann ekki meira, og sam-
talið féll niður.
Gaffer saup á ölkrúsinni sinni
og leit á Flurry. Sam neri á sér
nefið.
„Efnilegur hvolpur," sagði
Gaffer.
„Hann er vel í meðallagi,“
sagði Sam.
„Hann er að vísu heldur haus-
lítill, dálítið söðulbakaður og
yfirleitt of smábeinóttur — en
að því slepptu — allra lagleg-
asti hvolpur."
„Þakka þér fyrir, Gaffer,“
sagði Sam.
„Ef satt skal segja, þá er hún
dálítið sérstök, þessi tík. En
vitur er hún.“
„Vitur?“
„Já, vitur.“
„Ilvað vitur?“
„Hún er nógu vitur, Gaffer.“
Þegar hér var komið, fóru
þeir Rowlie Helliker, lan Caw-
per og Capper Wambly að færa
sig nær, því að þeir fundu það á
sér, að eitthvað var í aðsigi.
„Vitrasti hundur, sem ég hefi
fyrirhitt,“ sagði Gaffer og
horfði upp í íoftið, „er harm
Tad sem vann smölunarkeppn-
ina í Lancashire.“
„Já, víst er hann vitur,“ sagði
Sam og fekk sér góðan teyg af
glasinu.
„En þessi hvolpur er líka vit-
ur,“ bætti hann við.
„Hvernig þá?“
„Eins vitur á sínu sviði og
Iiver annar, ég þori að veðja urn
það. Hún getur tekið upp pen-
inga — peninga af öllum stærð-
um.“
„Einu sinni,“ sagði Gaffer, og
leit aftur upp í loftið, „sá ég tík
í veitingahúsi í Huddersfield,
sem var snillingur í þessu. Allir
hundar geta tekið upp peninga;
en þessi tík var svo vitur, að
hún þekkti gildi þeirra og gat
tekið þá upp í þeirri röð, sem
henni var sagt. Getur þín tík
gert það?“
Sam fór að móímæla. —
„Þetta er nú dálítið sérstakt,“
sagði hann.