Úrval - 01.08.1947, Síða 114

112
ÚRVAL
„Viljið þið nú gera svo vel,
að nefna peninginn, sem hún á
að sækja,“ sagði Sam að lokum.
„Bíddu,“ sagði Gaffer, „þú
verður að vera hérna kyrr hjá
mér. Þú mátt ekki benda henni
■á peningana með fætinum.“
„Sjálfsagt,“ sagði Sam. —
„Hvaða pening á hún að sækja
fyrst?“
„Flórínuna,“ sagði Gaffer
íbygginn, því að hann vissi, að
þessi silfurpeningur er af mjög
líkri stærð og penný úr kopar.
„Gott og vel,“ sagði Sam.
„Það er flórínan, Flurry. Sæktu
flórínuna.“
Tíkin gekk rakleitt að pen-
ingunum og rak trýnið niður að
pennýinu, en áhorfendur biðu í
ofvæni og héldu niðri í sér and-
anum. Svo sneri hún sér eld-
snöggt að flórínunni, tók hana
upp og bar hana til Sams.
Það var dauðaþögn í kránni,
meðan á þessu stóð, en svo gullu
fagnaðarópin við. Flurry sótti
peningana, einn af öðrum, eins
og um var beðið. Sam tók við
veðfénu, sem hann hafði unnið,
og bauð öllum upp á krús af öli.
Það var ausið lofi á hann og tík-
ina, og menn voru að reyna að
rif ja upp fyrir sér, hve langt væri
síðan Gafferhefðitapað veðmáli.
Gaffer þáði að vísu ölið, en
færði sig að arninum, þar stóð
hann og muldraði eitthvað við
sjálfan sig. Hann var einmana
maður.
En að síðustu brá fyrir gleði-
glampa í andliti hans. Hann
gekk til Sams og klappaði á bak-
ið á honum.
„Heyrðu mig, Sam,“ sagði
hann. „Mér datt svolítið í hug.
Getur tíkin þín smalað fé?“
„Ég veit það ekki, Gaffer,“
svaraði Sam.
„En hún gerir það, sem ég
segi henni að gera.“
„Ágætt, Sam. Næsta sunnu-
dag verður haldin smölunar-
keppni í Lancashire. Pettigill
kemur þangað með Tad sinn.
Þú skalt æfa tíkina þína, svo að
hún geti tekið þátt í keppninni.
Hún er óþekkt, og ég get veðjað
pundi á hana og fengið þannig
tíu shillingana mína aftur og
grætt tíu að auki.“
Sarn vildi ekki fallast á þetta
í fyrstu, en þar sem allir lögðu
fast að honum, lét hann loks
undan.
„Jæja, Flurry,“ sagði hann,
þegar þetta hafði verið ákveðið,
„hvernig lízt þér á að taka þátt
í smölunarkeppni ?“
Hann sagði þetta á sama hátt