Úrval - 01.08.1947, Side 115

TÍKIN HANS SAMS SMALL
113
og menn eru vanir, þegar þeir
tala við hundinn sinn. En hann
gleymdi því, að Flurry gat svar-
að. Hann rak upp lágt skelfing-
aróp; því að Flurry sagði, skýrt
og greinilega: „Það verður gam-
an!“
Sam leit í kring um sig, til
þess að sjá, hvort nokkur hefði
tekið eftir þessari ægilegu hrös-
un Flurryar.
Þá sagði einhver: „Mér heyrð-
ist smátelpa vera að tala. Litlar
telpur eiga ekki að koma inn í
veitingakrár. Það er bannað
með lögurn."
Sam sneri sér við. Það var
John Willie Featherblanngh, sem
hafði sagt þessi orð.
John Willie var háifviti, sem
alltaf ráfaði um eins og í Ieiðslu.
Hann var sá eini, sem hafði
heyrt í Flurry.
„Ég heyrði telpurödd," hélt
John Willie áfram.
Sam tók Flurry upp í fangið
og stefndi til dyranna. Þar sneri
hann sér við og sagði hlæjandi:
„Ha, ha, þarna lék ég íaglega á
ykkur. Ég lærði nefnilega búk-
tal, þegar ég var í Ameríku."
Svo þaut hann út um dyrnar
og var horfinn út í myrkrið.
„Hvað gekk að honum?“
spurði Golliker.
„Það má guð vita,“ svaraði
Rowlie, „Sam hefir verið
skrambi skrítinn á köflum síð-
an konan fór í burtu.“
„Ég heyrði litla telpu tala,“
sagði Jchn Willie enn.
„Það er alveg rétt, John
Willie,“ sögðu mennirnir, eins og
þeir voru vanir, til þess að friða
hálfvitann.
En þegar Sam var kominn
heim, tók hann að ávíta Flurry.
„En ég gleymdi því,“ hrópaði
hún. „Ég gleyrndi því.“
„Þú varst búin að lofa að tala
aldrei í áheyrn annara,“ sagði
Sam, og var reiður.
„En ég gleymdi því. Ég
gleymdi því.“ Flurry lofaði bót
og betrun, og að lokum tók Sam
hana í sátt aftur.
O
Loks rann upp dagurinn
mikii. Sam hafoi æft Flurry í
tíu daga, og nú var hún orðin
svo leikin í að smala fé, að furðu
gegndi. Ibúarnir í Polking-
thorpe og héraðinu í kring
þyrptust á staðinn, þar sem
halda átti keppnina, og allir
voru staðráðnir í að veðja á.
Flurry.
Fólk úr hinum ýmsu héruð-
urn hnappaðist saman, hver hóp-
ur út af fyrir sig. íbúarnir í'