Úrval - 01.08.1947, Qupperneq 118

113
ÚRVAL
hver heiðursmaður segja mér,
hvaða hlut Tad á að sækja
fyrst."
„Stafinn,“ var kallað.
„Tad, sæktu stafinn," skipaði
Pettigill. Hundurinn sótti staf-
inn umsvifalaust. Svo sótti hann
hina hlutina, eins og um var
beðið, og lét þá við fætur hús-
bónda síns. — Menn hrósuðu
vitsmunum hundsins mjög.
Þá gekk Sam fram, kraup
niður að Flurry og sagði, svo
hátt að allir gátu heyrt:
„Það liggja fjórir hlutir við
fæturna á Jóa Pettigill. Taktu
hufuna fvrst og láttu hana inn í
yztu kvína. Taktu svo stafinn
og leggðu hann við fætur
stærsta mannsins, sem hér er
staddur. Taktu síðan steininn
og leggðn hann við fætur næst-
bezta hundatemjarans hér.
„Og,“ og nú brosti Sam út und-
ir eyru, „og taktu loks vasa-
klútinn og leggðu hann við fæt-
ur myndarlegasta og gáfaðasta
mannsins, sem hér er staddur.
Ertu tilbúin?“
Áhorfendur göptu af undrun
og eftirvæntingu. Þeir höfðu
aldrei heyrt þess getið, að hund-
ur skildi svo flókna þraut.
„Af stað,“ sagði Sam.
Flurry þaut rakleitt til Petti-
gils, tók húfuna, hljóp með hana
inn í yztu kvína og sleppti henni
þar. Svo sótti hún stafinn og
hljóp með hann inn í mann-
þyrpinguna. ITún virtist vera í
efa, þar til hún sá lan Cawper,
þá hraðaði hún sér til hans og
lagði stafinn við fætur hans.
Það heyrðist undrunarkliður frá
áhorfendunum.
Svo hljóp hún til baka, tók
steininn, en stóð svo í sömu
sporum, eins og hún vissi ekki,
hvað hún ætti að gera. Svo leit
hún á Pettigill, gekk eitt skref
áfram, og sleppti steininum við
fætur hans.
Áhorfendurnir hrópuðu ákaft.
„Þetta þýðir, að Pettigill
er næstbezti hundatemjarinn,“
sögðu þeir.
Nú var Flurry búinn að ná í
vasaklútinn. Hún gekk í áttina
til Sams, sem beið, hreykinn á
svip. En Flurry kom ekki rak-
leitt til hans, heldur fór hún að
ganga hringinn í kringum hann.
„ITún hefir gleymt því,“
sögðu áhorfendurnir.
„Hún veit ekki, hvað hún á
að gera við vasaklútinn.”
Sam varð niðurlútur og það
kom þjáningarsvipur í augu
hans, því að Flurry var aftur