Úrval - 01.12.1948, Síða 24

22
ÚRVAL
konan, sem á gullfiskatjörnina,
lætur lögregluna elta hann.
Líf barnsins á að vera óslitin
röð ævintýra, reynslu og afreka.
Með því móti einu getur það
náð fullum þroska, andlega og
líkamlega. En í stað þess að
stuðla að því að svo verði, leggj-
um við allt kapp á að verja
börnin fyrir raunveruleika lífs-
ins.
Alla æfi hefur mér ofboðið
sá skortur á frumstæðri lífs-
reynslu, sem ríkir hjá starfs-
félögum mínum og öðrum sem
ég umgengst. Þetta fólk held-
ur, að það viti, hvað það er að
gera, en það lifir í draumaheimi,
og reynsluleysi þess skapar ó-
hjákvæmilega hjá því andúð og
öryggisleysi.
Ég hef kynnzt mörgu fólki,
sem hefur starfað í heilbrigðis-,
velferðar- og heilsuverndarfé-
lögum, en hefur aldrei séð kjúk-
ling drepinn eða kettling fæðast.
Það fer yfir Atlantshafið, en
kann ekki að synda. Það hefur
sofið í hótelum í Kairó og Bom-
bay, en aldrei úti í skógi. Það
hefur ekið með járnbrautum upp
á mörg hundruð metra háa
fjallstinda, en það hefur aldrei
klifrað upp í tré eða klifið klett.
Það býr til ís í eldhúsum sín-
um, en það hefur aldrei stigið
á skauta eða skíði. Það étur all-
ar hugsanlegar tegundir matar,
en það hefur aldrei sáð fræi og
aldrei hirt hey eða korn.
En þó að þetta fólk hafi unn-
ið mörg dásamleg afrek og gert
margar undursamlegar uppfinn-
ingar, eins og t. d. kjarnorku-
sprengjuna, þá lifir það raun-
ar ekki nema hálfu lífi, því að
það hefur aldrei á æfi sinni kom-
izt í kynni við sanna, uppruna-
lega reynslu. Ótti þess er marg-
víslegur, allt frá eðlilegum kvíða
við það að ganga yfir sínar eig-
in götur, til jafneðlilegrar ofsa-
hræðslu við að lenda í enn einni
styrjöld. Þessi sífelldi ótti gerir
það auðvitað árásargjarnt —
sem aftur eykur líkurnar á
stríði. Það sveiflast milli kvíða
og flótta frá veruleika í starfi
og leik. Það er með öðrum orð-
um ákaflega barnalegt.
Ótti foreldranna við þann
heim, sem þeir þekkja, varpar
skugga á heilbrigt umhverfi
barnanna, sem þá skortir þekk-
ingu á. Þeir eru stöðugt að úti-
loka og banna þær athafnir, sem
eru börnunum nauðsynlegar.
Gott dæmi um þetta eru hátíð-
arhöldin á þjóðhátíðardegi okk-
ar Bandaríkjamanna, 4. júlí. Áð-