Úrval - 01.07.1954, Qupperneq 88

86
ÍTRVAL
bæta, og sé þess virði, að ein-
hverju sé fórnað fyrir það.
I Bandaríkjunum giftist æsku-
fólk að meðaltali yngra en t. d.
í Norður-Evrópu. Stúlkur, sem
giftast 21 árs, munu, þótt þær
eignist 3—4 börn, hafa öðlast
talsvert frjálsræði að nýju um
fertugt, og vera orðnar ömmur
um fimmtugt. Ef við reiknum
með meðalaldri eins og hann er
nú, eiga þær ólifuð 25 ár eftir að
börnin hafa yfirgefið heimilið.
í fyrsta skipti í 20 ár sitja hjón-
in ein við matborðið. Öll þau
viðfangsefni og vandamál í sam-
bandi við börnin, sem þau hafa
unnið saman að því að leysa,
eru nú úr sögunni. Þá vaknar
sú spurning, hvort þau eigi enn
nægilega margt sameiginlegt til
þess að samlíf þeirra verði ekki
tómlegt og snautt. 1 því tilliti
skiptir mestu máli, að konan
hafi haldið við eða geti tekið
upp að nýju áhugamál utan
heimilisins.
Það virðist næstum sem mest-
ar hættur verði á vegi hjóna-
bandsins síðasta þriðjung æv-
innar. Oft er breyting á lifnað-
arháttum þá til bóta. Ný íbúð,
ferðalög o. fl. getur ráðið bót á
tilbreytingarleysinu. En örugg-
asta ráðið er jafnan það, að um-
hyggjan fyrir eiginmanni og
börnum verði ekki allsráðandi í
lífi konunnar, þannig að ekkert
annað komist að. Þá er hætta á
að konan íþyngi manninum með
rómantískum óskum og kröfum,
sem hann hefur ekki nokkur tök
á að uppfylla.
Þær bækur um kynlífið, sem
Iáta sér nægja að gefa upplýs-
ingar um tíðleik samfara og
forskrift um það hvernig öðlast
eigi fullnægingu, hvorttveggja
byggt á hagfræðilegum meðal-
tals útreikningi, eru til lítils
gagns. Karlar og konur þurfa
að öðlast skilning á því, að eðlis-
lægar tilfinningar mannanna
eru sitt með hverju móti, að
skilyrðin til þess að þær fái út-
rás eru margvísleg, og á hve
margvíslegan og undursamlegan
hátt samlíf karls og konu getur
veitt unað. Þegar svo langt er
komið, að vér höfum gert oss
fulla grein fyrir dýpt og víð-
feðmi þeirra tilfinninga, sem
eiga uppruna sinn í kynlífinu,
fyrst hjá æskunni og síðan hjá
foreldrunum, þá munum vér
læra að skipa kynlífinu þann
sess í lífi voru, sem því ber.
P P P
Mælirinn fullur.
Ellefu barna faöir, sem sótti um skilnað, sagði fyrir réttin-
um, að hann hefði ekkert sagt við þvx, þó að hann væri látinn
sofa í tvær vikur í fjósinu hjá kúnum meðan tengdamóðir hans
var í heimsókn, en þegar hann varð að fara úr fjósinu vegna
þess að tveir kálfar fæddust og búa um sig í hænsnakofanum
hjá kjúklingunum, fannst honurn nóg komið.
—• Nonsense, U.S.A.