Úrval - 01.07.1954, Blaðsíða 97

„1 BLlÐU OG STRlÐU'
95
endurtók Margherita. „Við
verðum að finna eitthvert ráð
við því.“
Við ræddum ítarlega nauð-
syn þess að takmarka samvist-
ir okkar, og loks datt okkur
ráð í hug.
Á húsinu okkar, sem er tvær
hæðir, er ris. Þar lét ég fyrir
mörgum árum innrétta litla
þriggja herbergja íbúð handa
mér, með svefnherbergi, baði og
vinnuherbergi. Ég hélt ég gæti
einbeitt mér betur við ritstörf-
in í ró og næði þar uppi. En ég
komst fljótt að raun um að hug-
myndunum gengur illa að klifra
upp stiga. Þær halda sig niður
við jörðina, og það hæsta sem
þær komast, er upp á aðra hæð.
Ég flutti þá aftur úr einka-
íbúðinni og settist að á fyrstu
og annarri hæð. Ég skildi eftir
þetta venjulega einskisnýta
samansafn af gömlum bókum
og blöðum, sem á þó sterkari
ítök í okkur en hitt, sem við
notum daglega. Ég sagði:
„Margherita, ég ætla að
flytja upp á þriðju hæð. Ég
verð þar alveg út af fyrir mig.
Ég borða þar og sef, og ef ég
þarf að skreppa út, sem kemur
ekki oft fyrir, þá hringi ég
bjöllunni sex sinnum, svo að þú
getir skotizt inn í búrið eða
eldhúsið, og komizt þannig hjá
að sjá mig þegar ég fer niður.
Að því er matinn snertir, þá
hringir þú bara fimm sinnum,
þá læt ég körfu síga niður í
stigaganginn, þegar þú ert bú-
in að láta vistirnar í hana,
hringir þú þrisvar sinnum og
þá dreg ég hana aftur upp til
mín.“
Margheritu leizt ágætlega á
þetta og okkur kom saman um
að byrja daginn eftir.
Ég komst við þegar brott-
fararstundin rann upp. Eg
hafði látið farangur minn í
stóra tösku og var klæddur
ferðafötum.
„Pabbi er að fara í ferða-
lag,“ sagði Margherita við
börnin. „Hann fer í verzlunar-
erindum og verður í burtu í
mánuð eða meira. Kveðjið þið
hann nú og lofið að vera góð
börn.“
„Ef þig vanhagar um eitt-
hvað, þá hringir þú til mín eða
sendir mér línu,“ sagði ég við
Margheritu.
Svo tók ég töskuna og gekk
að stiganum.
„Skemmtu þér vel!“ kallaði
Albertino.
í sömu andrá kom Hertoga-
frúin með regnhlífina mína og
hengdi hana á handlegginn á
mér.
Ég gekk hægt upp stigann,
og þegar ég var kominn upp
á þriðju hæð, teygði ég mig yf-
ir riðið og veifaði til þeirra,
sem voru niðri. Síðan tvílæsti
ég dyrunum á eftir mér og
fannst ég vera að minnsta kosti
fimmtíu mílur frá heimili
mínu. Ég tók farangurinn upp