Úrval - 01.07.1954, Blaðsíða 102

100
ÚRVAL
nær þú skrökvar sögunni frá
rótum. Það er ómögulegt að
segja hvaða skilning hann legg-
ur í það.“
„Látum hann skilja það eins
og hann vill!“ svaraði ég.
„Fjöldi fólks hefur lesið bæk-
urnar mínar og haft ánægju af
þeim, jafnvel fólk í öðrum lönd-
um. Mér stendur rétt á sama
hvaða álit tíu ára strákur kann
að hafa á þeim.“
En jafnvel eftir að ég var
búinn að slökkva ljósið, gat ég
ekki hætt að hugsa um þetta.
Og það spáði ekki góðu. þeg-
ar ég sá Albertino við morgun-
verðarborðið daginn eftir,
reyndi ég að vera eins kæru-
leysislegur á svipinn og mér
var unnt. Eg hegðaði mér eins
þegar við borðuðum hádegis-
verðinn og miðdegismatinn.
Kvöldið eftir, þegar ég var að
fá mér lúr í vinnuherberginu,
kom Albertino inn. Hann
hélt á bókinni í hendinni, og
þegar hann var búinn að setja
hana á sinn stað í bókaskápn-
um ætlaði hann að fara út aft-
ur.
„Varstu svona fljótur að
lesa hana?“ spurði ég.
„Já,“ sagði hann. „Letrið er
svo stórt að maður er ekki
lengi að því.“ Annað sagði
hann ekki.
Nokkrum kvöldum seinna
sat Margherita með sauma
sína hjá útvarpinu í vinnuher-
berginu mínu, en ég lá og
mókti á legubekknum. Allt í
einu kom Albertino inn í her-
bergið með málband móður
sinnar í hendinni, mældi mig
frá hvirfli til ilja og fór síðan.
Eftir stundarkorn kom hann
aftur og mældi hve breiður ég
var á herðarnar. Hann hlýtur
að hafa ruglast eitthvað í rím-
inu, því að hann kom í þriðja
sinn og var nú með blýant.
Hann mældi aftur á mér herð-
arnar, en síðan hendurnar og
yfirskeggið. Síðan tald.i hann
hve mörg augu og eyru ég hefði
og skrifaði tölurnar hjá sér í
vasabók. Það var eins og hon-
um líkaði miður að þau voru
tvö hvor um sig, en það
glaðnaði yfir honum þegar
hann uppgötvaði að ég var með
eitt nef, einn munn og þrjár
hrukkur á enninu. Ég lézt vera
sofandi meðan á þessum at-
hugunum stóð. En ég tók eft-
ir því að hann taldi okkur
Margheritu og fékk tvo út úr
því dæmi líka. Svo sneri hann
sér að Margheritu, mældi stól-
bakið og síðan niður á gólf.
Þegar hann var búinn að þessu,
fór hann.
Tíu mínútum seinna fór
Margherita út úr herberginu
og kom aftur með pappírsbók,
sem hún rétti mér án þess að
segja orð.
Verkefni: Lýsing á foreldr-
um pínum.
„Eg á tvo foreldra, og fað-
ir minn er fimm fet og átta
þumlungar, liggjandi, en móðir
mín er fjögur fet og fjórir