Úrval - 01.07.1954, Blaðsíða 111

„1 BLlÐU OG STRlÐU'
109
vera pólitískir óvinir þínir sem
bera ábyrgð á þessu athæfi.
Hver veit hvort barnið nær sér
nokkurn tíma eftir þetta. Við
verðum að gera eitthvað og það
strax.“
Eg var fús til þess, en það
var of seint. Hertogafrúin stóð
fyrir framan vélarskömmina og
athugaði hana nákvæmlega.
„Til hvers er þetta?“ spurði
hún áfjáð.
„Hvað ?“
„Þessi vír með innsiglinu."
„Það er trygging fyrir því
að vélin sé splunkuný. Það merk-
ir að enginn hefur fiktað við
hana eftir að hún var reynd í
verksmiðjunni.“
„Hvernig vinnur hún?“
Ég rauf innsiglið.
„Maður lyftir þessari stöng
og setur korktappa í þetta gat,
svo þrýstir maður stönginni
niður, þá er tappinn kominn í
flöskuna."
„Getur svona stór tappi kom-
izt í venjulegan flöskustút?"
spurði hún undrandi. „Mér
þætti gaman að sjá það.“
Ég gáði í skúffuna í eldhús-
borðinu og fann nokkra nýja
tappa. Svo sótti ég þrjár tóm-
ar flöskur niður í kjallara. Ég
kom flöskunni fyrir í vélinni,
setti korktappa í gatið og
þrýsti á stöngina. Fram að
þessu hafði Hertogafrúin ver-
ið hátíðleg og afskiptalaus. En
þegar hún sá að tappinn komst
raunverulega í stútinn, brá
henni sýnilega, og hún bað
mig að reyna við aðra flösku.
„Er það erfitt?“ spurði hún
æst.
„Barnaleikur,“ svaraði ég og
sýndi henni hvernig hún átti að
fara að.
Og hún rak tappann í þriðju
flöskuna hjálparlaust.
„Ég vil fá fleiri! “ sagði hún.
Ég sendi eftir fimm hundruð
töppum og lét sækja tvö hundr-
uð tómar vínflöskur niður í
kjallarann. Akafi hennar óx með
hverjum tappa, og þegar hún
var búin með tuttugu flöskur,
réði hún sér ekki fyrir kæti.
Albertino og hin börnin réttu
Hertogafrúnni flöskur og tappa,
en sjálf stóð hún við vélina og
vann verkið. Allt í einu hringdi
síminn.
„Það er maðurinn, sem kom
með vélina,“ sagði Margherita.
„Hann segist hafa farið með
hana í rangt hús og hann er
að koma að sækja hana. En
hann kemur með þríhjól eða
eitthvað annað sem átti að
sendast hingað.“
Ég tók við símanum af henni.
„Nei,“ sagði ég. „Þetta er
allt í lagi. Ef maðurinn sem
átti að fá tappavélina vill ekki
þríhjólið í staðinn, þá skal ég
senda honum aðra vél innan
fárra daga!“
Eftir hálftíma hringdi ein-
hver maður, sem var ákaflega
æstur. „Ég pantaði þessa tappa-
vél,“ æpti hann, „og ég vil fá
hana strax.“