Úrval - 01.07.1954, Síða 112

110
TJRVAL
„Þér skuluð fá nákvæmlega
eins vél á morgun. Litlu stúlk-
unni minni þykir svo gaman að
þessari, hún fór í fyrsta skipti
til altaris í dag.“
„Hvað kemur altarisganga
þessu við?“ hrópaði maðurinn.
„Ég kæri yður fyrir lögregl-
unni.“
Margherita þreif símann.
„Þér ættuð að skammast yð-
ar fyrir framkomu yðar á þess-
ari hátíðlegu stund! Ef þér er-
uð guðleysingi, kommúnisti eða
prestahatari, þá ættuð þér að
velja eitthvert annað heimili
þegar yður langar til að fjand-
skapast út í kirkju og kristni.“
Hún þagnaði, hlustaði á svar
hans, lagði svo heyrnartækið á.
„Hverju svaraði hann?“
spurði ég.
„Hann sagðist vera prestur
í einni af nágrannasóknunum.
Það slumaði strax í honum.
Hann hlýtur að hafa séð að af-
staða hans var óverjandi."
Við héldum áfram að reka
tappa í flöskur þangað til seint
um kvöldið, en þá var engin
tappalaus flaska eftir í hús-
inu. Eg veit ekki hvernig þau
hafa farið að því, en einhvern-
veginn tókst þeim líka að
reka tappa í hlaupin á tvíhleyp-
unni minni. Áður en ég fór að
hátta leit ég inn í herbergi
Hertogafrúarinnar. Hún var
steinsofandi, en vélin stóð við
fótagaflinn á rúminu og hún
hafði lagt hvíta kjólinn sinn á
hana.
Ég laut yfir hana og hvísl-
aði: „Þegar þú giftist, ætla ég-
að gefa þér rennibekk eða.
steypuhrærivél." Og hún hlýt-
ur að hafa skilið mig, því að
það færðist bros yfir varir
hennar.
Jólagjöf
handa fullorðnum dreng.
„Gleymdu nú ekki jólagjöf-
unum,“ sagði Margherita, þeg-
ar ég var að leggja af stað til
Milano. „Og mundu eftir því að
velja þær vel.“
„Eg skal reyna að gera börn-
in ánægð,“ sagði ég.
„Úr því að þú ert að kaupa
gjafir á annað borð, Giovannino,
þá geturðu líka keypt gjöfina
sem ég ætla að gefa þér. I
fyrsta lagi ertu gæddur meiri
hugkvæmni en ég, og í öðru
lagi veiztu bezt sjálfur hvað þig
langar í.“
„Heyrðu, Margherita,“ mót-
mælti ég, „hvaða vit er í því
að ég gefi mér sjálfur gjöf?“
„Þú gefur þér hana alls ekki
sjálfur! Hún er frá mér, en þú
velur hana fyrir mig.“
Mér fannst letin í Marghe-
ritu vera farin að ganga nokk-
uð langt.
„Jæja, ég fæ þá enga gjöf
frá þér. Þetta er útrætt mál.“
„Hvað ertu að segja!“ sagði
Margherita. „Ef þú vilt ekki
þiggja gjöfina frá mér, þá get-
ur þú auðvitað hafnað henni.“
Það var tilgangslaust að vera