Úrval - 01.06.1955, Síða 17

SKUGGINN
15
mælti skugginn, sem nú var í
raun réttri orðinn herra hins;
,,það er sérlega hispurslaust og
góðgjarnlega talað af yður,
og ég ætla þá aftur á móti
að vera eins góðgjarn og
hispurslaus i svörum. Þér eruð
svo lærður maður, að þér vit-
ið víst, hvað náttúran er
stundum undarleg. Sumar
manneskjur þola ekki að snerta
á grápappír, þeim verður
óglatt af því; sumum ýskrar
gegnum alla limi, ef nagla er
núið við glerrúðu. Eitthvað líka
tilfinningu hef ég, þegar ég
heyri yður þúa mig, mér finnst,
eins og mér sé þrýst niður í
fyrri stöðu mína, þegar ég var
hjá yður. Þér sjáið sjálfur, að
Jietta er eðlileg tilfinning mín,
en alls ekki drembilæti. Ég get
ekki lofað yður að þúa mig, en
J)að er velkomið að ég þúi yður,
og er þá beiðnin veitt að hálfu
leyti.“
Og nú þúaði skugginn fyrr-
verandi herra sinn.
,,Nú kastar þó tólfunum,“
hugsaði lærði maðurinn með
sér, ,,að ég verð að þéra hann,
en hann þúar mig.“ Honum tjáði
nú samt ekki annað en að sætta
sig við það.
Eftir þetta komu þeir til bað-
staðar, þar sem fjöldi aðkom-
enda var fyrir, þar á meðal
kóngsdóttir ein yndisfögur, sem
haldin var af þeim kvilla, að
hún sá of vel, en það getur
valdið hjartveiki.
Hún varð undir eins vör við,
að þessi herra, sem nú var kom-
inn, var af allt öðru tagi en
allir hinir. „Hann ætlar að
dveljast hér til þess að fá
skeggið til að vaxa, segja þeir,
en ég sé sönnu orsökina til
þess: hann getur ekki látið bera
af sér skugga.“
Forvitnin var vöknuð hjá
henni, og því gaf hún sig óð-
ara á tal við þennan ókunna
herra á skemmtigöngusvæðinu.
Hún var kóngsdóttir og þurfti
ekki að hafa á því margar
sveiflur, og því sagði hún: ,,Ég
veit hvað að yður gengur, þér
getið ekki látið bera af yður
skugga.“
„Yðar konunglega hátign
hlýtur að vera á batavegi,“
mælti skugginn. „Ég veit, að
yðar meinsemd er í því fólgin,
að þér sjáið alltof vel, en hún
er í rénum. Þér eruð orðnar
góðar. Ég hef, skal ég segja yð-
ur, alveg óvenjulegan skugga;
sjáið þér ekki þessa persónu,
sem alltaf gengur með mér?
Aðrir hafa algenga skugga, en
mér er nú ekki mikið gefið um
þetta algenga. Maður lætur
þjóninn sinn fá fínna klæði í
gervið sitt en maður hefur sjálf-
ur í sín eigin föt, og eins er
það, að ég hef enda dubbað
upp skuggann minn 1 manns-
mynd; já meira að segja, ég
hef gefið honum skugga eins og
þér sjáið. Það er mjög kostn-
aðarsamt, en ég er nú reyndar
svo gerður, að ég vil hafa eitt-