Læknaneminn - 01.04.2008, Blaðsíða 15

hverjum tíma. Hér kann að vera
um að tefla mikilvæga og á tíðum
lögvernduða hagsmuni stúdenta. I
Ijósi þess hversu mikil áhrif þetta
fyrirkomulag hefur er eðlilegt að
vald til þessarar skipulagningar sé
1 höndum æðsta valdahafa innan
Háskólans, þ.e. háskólaráðs. Á móti
þessu er teflt sjónarmiðum um
nauðsyn þess að hafa sveigjanleika
1 skipulagningu einstakra deilda og
námskeiða en því er til að svara að
sá sveigjanleiki er til staðar. Eðlilegt
er hins vegar að slíku frelsi séu
sett einhver takmörk og almennar
hlutlægar reglur Háskólans
eiga að vera þessi takmörk.
Núverandi skipulag læknadeildar
felur í sér svo gróf brot á þeim
grundvallarhagsmunum stúdenta
sem sameiginlegar reglur Háskóla
Islands eiga að tryggja að slíkt
verður ekki réttlætt með léttvægu
hjali um erfiðleika við skipulagningu
námskeiða með öðrum hætti en nú
er.
Eins og hinn virti fræðimaður Páll
Skúlason hefur bent á og rakið er
hér að framan er það öðru fremur
markmið háskóla að stuðla að
lærdómsiðkun og skipulag slíkra
stofnana þarf að stuðla að því. Er það
til þess fallið að styðja lærdómsiðkun
innan læknadeildar Háskóla íslands
að nánast öllum námskeiðum við
deildina hefur verið breytt í nokkurs
konar hraðnámskeið? Þannig er
t-d. hægt að læra ónæmisfræði á 25
dögum, sýkla- og veirufræði á fimm
vikum og svo mætti áfram telja.
Hvað með gildi endurtekningarinnar
sem sumum fræðimönnum innan
deildarinnar verður tíðrætt um
á stundum? Er stytting einstakra
námskeiða til þess fallin að auka
líkur á því að mikilvæg minnisatriði
festist með óafturkræfum hætti
í minni stúdenta? Er markmið
kennslu við deildina fremur að stuðla
að því að stúdentar nái tilskildum
lágmarksárangri á skriflegum prófum
frekar heldur en að stúdentar nái að
dýpka þekkingargrundvöll sinn á
einstökum atriðum þannig að slík
fræðiöflun nýtist þeim til framtíðar.
Kjarninn í þeirri lærdómsiðkun
sem fram fer í háskólasamfélaginu
er sjálfsnám. Eru niðurnjörvaðar
blokkir þar sem skortir allt valfrelsi
stúdenta til að leggja mismunandi
áherslur á efni eftir metnaði og
áhuga til þess fallnar að stuðla að
þessu markmiði? Stuðlar það að
sjálfsnámi og valfrelsi að ijarlægja allt
upplestrarfrí úr skipulagi námsins
og koma þannig í veg fyrir sjálfstæða
dýpkun stúdenta á efni viðkomandi
námskeiða?
Þetta eru þýðingarmiklar spurningar
sem reifaðar hafa verið hér að
framan og afar mikilvægt að þeim sé
svarað með afdráttarlausum hætti til
að hafið sé yfir allan vafa að skipulag
kennslu við deildina sé til þess fallið
að þjóna þeim markmiðum sem að
er stefnt. Undirritaður ætlar rétt að
vona að forsvarsmenn læknadeildar
Háskóla íslands hafi svarað þessum
spurningum áður en þeir lögðust í þá
umfangsmiklu byltingu á skipulagi
náms við deildina sem orðið hefur.
Þess vegna er mikilvægt að þessir
aðilar upplýsi um þessi svör þar sem
þau blasa ekki við.
Hvergi í lögum nr. 41/1999 um
Háskóla fslands er að finna sérstaka
heimild fyrir einstaka deildir
Háskólans til að haga námsskipulagi
stúdenta eftir eigin geðþótta. Þvert
á móti verður ráðið af lögum nr.
41/1999 að þær nánari reglur sem
setja skuli samkvæmt lögunum um
lengd skólaársins og skiptingu þess
í kennslumisseri, sbr. 1. mgr. 14. gr.
laganna, skuli settar af háskólaráði
og skuli þær birtar í B-deild
Stjórnartíðinda, sbr. 1. mgr. 20. gr.
laganna. Það er skoðun undirritaðs
að áðurnefnd skipan náms feli í sér
íþyngjandi fyrirkomulag fyrir þá sem
þar eiga undir og heimildir einstakra
deilda til slíkra breytinga geti hvorki
helgast af almennu hlutverki þeirra
né almennum heimildum yfirstjórnar
einstakra deilda til stjórnunar og
skipulags innra starfs síns. Að þessu
sögðu virðist ljóst að framangreint
skipulag hefur ekki stoð í gildandi
lögum og stjórnvaldsfyrirmælum.
Álit kennsluráðs læknadeildar
Háskóla íslands
Skemmst er frá því að segja að
háskólaráð Háskóla íslands tók á
fundi sínum 16. september sl. ekki
efnislega afstöðu til þeirra álitaefna
sem reifuð voru hér að framan .
Hins vegar leitaði ráðið umsagnar
læknadeildar Háskóla fslands.
Sú umsögn sem undirrituð er af
Kristjáni Erlendssyni'5, kennslustj óra,
er um margt athyglisverð og koma
þar fram margir punktar sem
augljóslega þarfnast skoðunar við.
Heildaryfirbragð umsagnarinnar
vekur þó kannski mesta athygli en
þar einbeitir kennslustjórinn sér að
því að gera lítið úr athugasemdum
þeim sem bornar eru fram, án þess
að svara með neinum hætti þeim
áleitnu spurningum sem fyrir hann
eru lagðar. Það er undirrituðum
umhugsunarefni hvers vegna
kennslustjóri læknadeildar eyðir
krafti sínum með þessum hætti í stað
þess að tefla fram haldbærum rökum,
jafnt lagalegum sem faglegum,
fyrir skipulagi því sem viðhaft er.
Óneitanlega vakna þær grunsemdir
að þarna tali rökþrota maður. f þessu
skyni reynir kennslustjórinn að gera
að meginefni erindisins hugmyndir
sínar um að ekki sé óánægja með
hið nýja kerfi meðal stúdenta í stað
þess að svara aðalatriðinu, þ.e. þeim
lagalegu álitaefnum sem fram eru
borin.
Burtséð frá heildaryfirbragði
umsagnar læknadeildar er afar
fróðlegt að grafa aðeins dýpra
ofan í umsögnina og kanna hvort
röksemdafærslan sé með einhverjum
hætti haldbær. Samandregin
eru rökin sem fram eru borin í
umsögn kennsluráðs læknadeildar
eftirfarandi:
1. Læknanemar hafi ekki
lýst fyrir kennsluráði óánægju með
núverandi skipulag.
2. Deildarfundur hafi
samþykkt skipulag í blokkakerfi
þann 20. október 2002.
3. Hefðir og skoðanir
á kennslufyrirkomulagi séu
mismunandi milli landa.
4. Samráð hafi verið haft um
breytingar á kennslufyrirkomulagi
við framkvæmdastjóra kennslusviðs
Háskóla fslands, prófstjóra Háskóla
íslands og þáverandi lögfræðing
Háskóla íslands.
5. Umræða kennara í
klínískum fögum og árangur á
CCSE-próf.
6. Stundatöflur séu afar
nákvæmar og gerðar með 4-8
mánaða fyrirvara.
Um þessi rök er það að segja að