Úrval - 01.09.1963, Qupperneq 35

ÓGLEYMANLEGUR MAÐUR
47
skilninginn á Magnúsi, og leyfi
ég mér af þeim sökum að birta
þaö í heild: „14. okt. 1959. —
HeiðraSi hr. Þóroddur GuS-
mundsson. Bréf dr. Jóhannesar
ber með sér eigin skýringu.
Hann sendi mér það til yfir-
ferðar, og lagði til, að ég eyði-
legði það, ef ég væri mótfallin
ákvæði hans að senda bréf
frænda míns til þin.
Ég fól honum bréf þessi, af
því ég treysti því, að hvað, sem
hann afréði þeim víðvikjandi,
yrði minningu Magnúsar fyrir
beztu. Nú er traust það enn ör-
uggara, ef svo gæti verið, við að
vita, að það er sonur Guðmundar
frá Sandi, sem tekur við þeim.
Ég er dr. Jóhannesi algjör-
lega sammála um álit hans á
bréfum þessum, bæði livað álit
þeirra, sem ekki þekktu Magnús,
kynni að vera, og eins hvaða
Ijósi þau bregða yfir innræti
mannsins.
Ég veit, hvað sem ykkur Jó-
hannesi fer á milli bréfum þess-
um viðvíkjandi, getur það ekki
verið nema til að auka virðingu
höfundar þeirra.
Með vinsemd og virðingu
— Anna Hermannsdóttir.“
í ummælum Jóhannesar um
þessi þréf er ekkert orð ofsagt,
hvað varðar heimildagildi þeirra
né önnur ágæti. „Þau bregða
Ijósi yfir innræti mannsins" og
„auka virðingu höfundar
þeirra,“ eins og frú Önnu fórust
orð, en þar gat hún trútt um
talað. Vissulega gætu þáu verið
dýrmæt uppistaða í merkan
kafla að ævisögu skáldsins,
kennarans og mannvinarins
Jóhanns Magnúsar Bjarnasonar.
En þar eð mér er ekki kunnugt
um, að neinn hafi hana í smíð-
um, þá vil ég leyfa mér að grípa
ofurlitið til þessara bréfa við
samningu greinarkorns þessa.
III.
Fyrsta bréfið, sem ég hef
undir höndum, til Önnu er
skrifað að Gardar, N.-Dak. þar
sem Magnús átti þá heima,
dags. 1. febr. 1904. Hér eru
nokkrir kaflar úr því: „Kæra
frænka min: — Af öllu lijarta
þakka ég þér fyrir elskulega
bréfið þitt, sem ég meðtók í dag.
Ó, hvað þú varst góð, elsku
frænka mín, að skrifa mér. Ég
las bréfið þitt aftur og aftur,
og það veitti mér meiri gleði
en þó það hefði verið ritað af
einhverri frægri hefðarkonu i
útlöndum. . . Ég ætla að geyma
þetta bréf meðal bréfanna, sem
mér þykir vænzt um, og eru
sum þeirra frá lærðum mönnum.
Og svo skrifaði ég í kvöld nokkr-
ar línur í Dagbókina mina um
það, að ég hefði fengið þetta
góða bréf frá þér og um það,