Úrval - 01.09.1963, Blaðsíða 131

Úrval - 01.09.1963, Blaðsíða 131
HÁNDEL OG SKÖPUNARSAGA . . 143 verkinu á fætur öðru. Að lokum tók sjón hans að hnigna, og hann varð blindur, er hann vann að „Jephtha". Ár eftir ár var „Messías" flutt- ur í Lundúnum. Handel lét á- góðann alltaf renna til sjúkra- húsa. Maðurinn, sem hafði sigr- azt á sjúkdómi, líkt og fyrir kraftaverk, óskaði þess heitt að mega hjálpa sjúku fólki og mun- aðarleysingjum, réttlausu og ófrjálsu fólki í hlekkjum. Að loknm átti það fyrir honum að iiggja að kveðja lífið, meðan stóð á flutningi þessa meistara- verks, sem hafði megnað að draga hann upp úr hyldýpi ör- væntingarinnar. Þann 6. apríl árið 1759 ók þessi 74 ára gamli, örmagna maður til hljómleikahallarinn- ar og stóð þar á meðal hljóðfæra- leikara og söngvara, sem hann gat ekki lengur séð. En er bylgj- ur tónanna bárust að eyrum honum, breiddist birta yfir þreytudrættina í svip hans síðasta sinni. Við þessi orð textans, „Lúðurinn skal gjalla,“ fóru krampakenndir drættir um andlit hans, en liann beindi sjónvana augum sínum upp á við, líkt og hann stæði þegar frammi fyrir Iiásæti miskunn- arinnar. Síðan riðaði hann við og féll næstum i gólfið. Þegar vinir Iians bjuggu um liann i rúmi hans, tautaði Iiann lágt: „Ég vildi gjarnan deyja á föstudaginn langa.“ Læknarnir voru hissa á þessum orðum. Þeir vissu að vísu, að föstudaginn langa myndi bera upp á 13. apríl, en þeir mundu ekki, að 13. april hafði einmitt verið sá dagur, er örlögin höfðu áður lostið hann svipu sinni, og einnig dagurinn, er „Messías“, hin veraldlega upprisa hans, hafði verið frum- flutt í Dublin. Hinn ósigrandi vilji þessa manns hafði vald yfir dauðan- um sem lífinu. Þegar 13. apríl rann upp, var öll orka hans eydd. Hándel gat hvorki séð, heyrt né skynjað lengur. Hinn risavaxni líkami hans lá hreyf- ingarlaus. En samt bárust tónar fjarlægrar hljómlistar sálu hans, hljómlistar, er aðrir gátu ekki greint, hljómlistar, er var furðu- legri og dýrlegri en nokkur, er skapazt hafði í huga hans. Og næsta dag, rétt áður en páskaklukkurnar tóku að hringja, hnigu hinar veraldlegu leifar George Fredericks Hándels. í valinn. Líkamir vorir eru garðar vorir, og vilji vor garðyrkjumaðurinn.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182
Blaðsíða 183
Blaðsíða 184

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.