Úrval - 01.09.1963, Qupperneq 143

FRJÁLST LÍF
155
hafði hún kallað á dýralækninn,
sem fyrirskipaði, að það skyldi
aðeins gefa honum glucose og
vatn. Síðan gaf hann honum inn
sulfalyf.
En Pampo hrakaði stöðugt, og
nokkrum dögum eftir heim-
komuna okkar dó hann rólegum
dauðdaga. Hann hallaði höfði
sínu að mér, þegar hann gaf
upp öndina. Mér þótt ósköp vænt
um þennan litla fílsunga, og mér
fannst sárt að missa hann, en
líkskoðun sýndi, að hann hafði
bæði verið með lungnabólgu og
skemind i innyflum. Það heíði
verið alveg vonlaust að reyna
að bjarga lífi hans.
í býtið á jóladaginn lögðum
við því af stað í leit að Elsu
döpur i bragði. Nú voru fimm
dagar liðnir, síðan hún hafði
heimsótt okkur, og þá hafði liún
þegar verið byrjuð að stynja
vegna fyrstu fæðingarhríðanna.
Yið héldum, að hún hlyti að
hafa fætt aðfaranótt þess 20...
en við höfðum ekki séð hana
síðan þann 19. Eftir margra
klukkutima árangurslausa leit
settumst við undir kletta nokkra
og ræddum hugsanleg örlög
hennar. Við vorum ósköp leið,
og jafnvel Nuru og Makedde,
Afríkumennirnir tveir, sem með
okkur voru, töluðu í hálfum
hljóðum. Var Elsa lifandi? Það
virtist einkennilegt og óheilla-
vænlegt, að hún skyldi leggjast
algerlega út, verða raunveru-
legt villidýr, þótt hún fæddi
hvolpa.
Um hádegið snerum við aftur
í tjaldbúðirnar og settumst að
jólamatnum, þungbúin og þögul.
Skyndilega hreyfðist eitthvað
snögglega nálægt okkur, og áður
en ég vissi, hvað gerzt hafði,
var Elsa komin þarna á milli
okkar. Hún sópaði öllu af borð-
inu og felldi okkur um koll,
settist ofan á okkur og jós yfir
okkur blíðu og vinalátum, frá
sér numin af gleði.
Þungi hennar var horfinn,
vöxtur hennar orðinn eðlilegur,
og hún leit mjög hraustlegt út.
Við gáfum henni kjöt, og át liún
það samstundis. Við ræddum
ýmislegt á meðan. Hvers vegna
hafði hún komið í heimsókn til
okkar einmitt á heitasta tíma
dags, en á þeim tíma kom hún
yfirleitt ekki? Hafði hún valið
þann tíma viljandi, vegna þess
að hún áliti þá öruggast að yfir-
gefa hvolpa sina, þar eð fá rán-
dýr eru á ferli í leit að æti í
slíkum hita? Eða hafði hún heyrt
skotið, sem George hafði skotið
að sérstaklega ágengri slöngu
þá um morguninn, og álitið slíkt
merki til hennar um, að hún
skydi koma? Höfðu hvolparnir
ef til vill dáið? Og hvers vegna
hafði hún beðið í fimm daga