Úrval - 01.09.1963, Síða 150

162
ÚR VAL
tveir hvolpanna voru karlkyns,
en einn kvenkyns. Svertingjarn-
ir fóru að kalla hugrakka, litla
hvolpinn Jespah. Þeir sögðu, að
það vœri úr bibliunni (augsýni-
lega eftir nafninu Pephthah, sem
þýðir „Guð frelsar." .... al-
veg tilvalið nafn). Við kölluðum
bróður Jespahs Gopa, sem þýð-
ir „huglítill“ á Swahilimáli, og
systur hans kölluðum við Litlu-
Elsu.
Jespah var langsamlega Ijós-
astur. Hann var glæsilega vax-
inn, var með fremur frammjótt
trýni, og augu hans voru svo
skásett, að hann virtist næstum
mongólskur á svip. Hann var
alls ekki heimskur, en það tók
hann langan tíma að talca
ákvörðun.
Nafnið Litla-Elsa liæfði þriðja
hvolpinum vel. Litla-Elsa leit
nákvæmlega eins út og móðir
hennar á sama aldri. Hún var
grönn eins og Elsa, andlitssvip-
urinn var hinn sami, og lita-
samsetning feldsins var einnig
hin sama. Hún hegðaði sér svo
líkt Elsu, að við vonuðum, að
með henni myndi þróast eins
aðlaðandi skapgerð með tíman-
urn. Auðvitað var hún ekki eins
stór og sterk og bræður hennar,
en hún bætti mismuninn upp
með kænsku sinni.
Uppáhalds leikvöllur hvolp-
anna síðdegis var nálægt pálma-
tré, sem fallið hafði á árbakk-
anum. Þar tókum við margar
myndir af þeim, þar sem þeir
voru í alls konar leikjum eða
flugust á um spýtur. Stundum
fóru þeir i feluleik eða lágu i
leyni hver fyrir öðrum og réð-
ust síðan á andstæðinginn hon-
um að óvörum. Stundum sleppti
sigurvegarinn hinum sigraða
ekki i hvelli, og hinn sigraði lá
þá á bakinu og baðaði öllum
löppunum upp í loftið í tilraun-
uin sínum til þess að losna. Elsa
tók venjulega þátt i leikjum
þeirra og þrátt fyrir sinn mikla
þunga, stökk hún og hoppaði,
líkt og hún væri lika hvolpur.
VIÐ STÖNDUMST ÞÁ FREIST-
INGU AÐ TEMJA HVOLP-
ANA LÍIIA.
Þegar hvolparnir hennar voru
orðnir 10 vikna gamlir, fór Elsa
að venja þá af móðurmjólkinni.
Þegar hún hélt, að þeir hefðu
fengið nægilega mjólk, sat hún
á spenunum eða stökk upp á þak-
ið á jeppanum, svo að þeir næðu
ekki til hennar. Hvolparnir
skildu það fljótt, að annað hvort
yrðu þeir að éta kjöt eða svelta.
Þeir rifu innyfli „bráðarinnar“
af móður sinni og sugu þau með
samanbitnar tennur eins og
spaghetti og þrýstu um leið
hinu óæskilega innihaldi út úr