Úrval - 01.02.1967, Blaðsíða 46

44
ÚRVAL
ast lítið vita um, hvað sé að gerast
í Ohio.
Bandaríska krabbameinsfélagið,
sem fylgzt hefur með þessum rann-
sóknum hefur opinberlega látið eft-
irfarandi álit sitt í Ijós:
„Enn hefur ekkert það komið í
Ijós, sem ástæða sé til að gera mik-
ið veður af.“
Þrátt fyrir þessar aðvaranir gegn
því að dæma of snemma um ár-
angur af lyfinu, er það ekki vafa
undirorpið, að bóluefni hefur fund-
izt, sem virðist hafa sýnt einhvern
lækningamátt við krabbameini.
Hér eru nokkrar sögur til stað-
festingar þvi að í Óhio sé verið að
glima við að framleiða lyf, sem
ástæða sé til að binda vonir við.
65 ára gömul kona, sem var undir
höndum lækna, sem voru að gera
tilraunir með ofangreint lyf, þjáð-
ist af krabba í brjósti og hafði hann
dreift sér til rifjanna og kviðar-
holsins. Hún fann mikið til. Eftir
tveggja vikna lyfjagjöf með þessu
nýuppgötvaða bóluefni, var hún
farin að hafa fótavist, og röntgen-
royndir sýndu, að vöxtur meinsins
hafði stöðvazt og bein voru tekin
að myndast á ný. Konan hafði hlot-
ið geislameðferð, en meinsemdin
hafði vaxið þá eftir sem áður.
Enn furðulegri er þó saga lækn-
is eins, sem leyfi hafði fengið til
að nota lyfið á dauðvona sjúkling
sinn. Þetta var karlmaður með
krabba í lifrinni og var hann allur
orðinn gulur af sjúkdómnum. Að
tveim vikum liðnum frá því að far-
ið var að nota bóluefnið, var gulan
horfin og hann fór að þypgjast.
Hann hafði verið algerlega dauð-
vona og aðeins beðið dauða síns í
rúminu, en þegar þetta var gert
uppskátt, var hann farinn að tala
um að fara heim.
Dr. Ernest L. Moore, 44 ára gam-
all læknir í Pennsylvaniu var lagð-
ur inn á Clevelandsjúkrahús og
rannsókn leiddi í Ijós að hann var
haldinn krabbameini í nýrum og
hafði það breiðzt út til lifrarinnar
og hryggjarins. Læknirinn þjáðist
mikið. að voru reyndir gamma-
geislar frá geislavirku kobalti en
þeir geislar hafa reynzt árangurs-
ríkir í einstaka tilvikum.
Stuttu eftir að þessar geislalækn-
ingar voru hafnar, hringdi dr. Moore
sjálfur til tveggja lækna, sem feng-
ust við rannsóknir hjá Randstofn-
uninni og þeir réðu honum til að
reyna að ná sambandi við Rand
sjálfan. Þá voru tilraunir með lyf-
ið ekki komnar lengra en það, að
Rand svaraði:
„Við höfum aldrei reynt lyfið á
mönnum, en við erum reiðubúnir
til að sprauta yður, ef þér óskið
þess.“
Dr. Moore telur, að þegar þetta
var, hafi hann fundið fyrir ein-
hverjum batamerkjum af völdum
geislanna, en þegar tvær vikur
voru liðnar frá því byrjað var að
nota bóluefnið við hann, var hann
laus við alla verki.
Mánuði eftir að hann var út-
skrifaður af sjúkrahúsinu, hringdu
læknarnir, sem hann hafði fyrst
leitað til viðvikjandi bóluefninu,
heim til hans, til að vita hvernig
honum liði. Þeir fengu það svar, að
hann væri ekki viðlátinn; hann
væri úti á golfvelli að leika golf.