Úrval - 01.02.1967, Blaðsíða 85

DAUÐINN ÓTTAST OKKUR
83
að nautgripum sínum og geitahjörð-
um, og að ferðinni lokinni sezt það
við borð í veitingakránni og hellir
í sig hinu beizka heimabruggaða
þrúguvíni. Söngvar þessa fólks eru
lofkvæði um lífið, sem lifað var á
19. öldinni, og hetjur þeirra tíma.
Sögur þess einkennast af frásögn-
um um erfiðleika, mannraunir og
kúgun. Þetta eru allt bændur. Allt
er þetta fólk ólæst og óskrifandi
enn þann dag í dag. Það talar af
hlýju og ástúð um þá jörð, sem það
hefur yrkt og stritað á í tvo manns-
aldra, fyrst sem ánauðugt fólk og
nú undir kommúniskri stjórn. Fæst
lítur það út fyrir að vera eldra en
áttrætt, hversu gamalt sem það
kann að vera í raun og veru.
„Já, dauðinn óttast okkur“, hróp-
ar Kut Zantaria í georgíska þorp-
inu Tamysh. Þetta er grannur mað-
ur með kolsvört augu. Sagt er, að
hann sé 120 ára gamall, Zantaria
brá sér á hestbak núna nýlega og
kom á harða spretti niður eftir
þorpsgötunni í hellirigningu. „Já“,
sagði hann, „við erum ofurefli
Gamla mannsins. Hann er hræddur.
Dauðinn er hræddur við okkur“.
Nágranni hans, hún Lazuria
Khfaf, fjörleg, lágvaxin 125 ára
gömul kona, sem tíndi meira en
tonn af teblöðum á uppskerutíman-
um í fyrra, sagði: „Ég vorkenni
unga fólkinu, sem deyr svo snemma.
Ég er búin að missa næstum alla
mína ættinga nema hann Tartuk“.
Tartuk, hinn 78 ára gamli stjúp-
sonur hennar, var úti í húsagarði að
ausa upp víni úr stóru leirkeri, sem
var grafið niður í leðjuna í garðin-
um. Hann fyllti stórar könnur af
víninu. Svo hellti hann í glas hjá
gömlu konunni, þegar hann kom
aftur inn. „Hann Taruk hérna var
bara þriggja ára gamall, þegar ég
giftist síðasta manninum mínum“,
sagði gamla konan. „Þá var ég 50
ára“.
Annar nágranni Zantaria, 95 ára
gamall maður, Nestor Ashuba að
nafni, sagðist hafa í hyggju að taka
sér nýja eiginkonu síðar á árinu
og yrði það önnur eiginkona hans.
Kona sú var að vísu talsvert yngri
en hann. Og hann ætlaði sér að
eignast rnörg börn með henni. „Þú
skalt ekki láta gráa hárið rnitt gabba
þig,“ sagði hann.
Er þetta gamla fólk raunveru-
lega eins gamalt og það segist vera?
Sumir efast um það, jafnvel sum-
ir þeir, sem búa á þessum slóðum.
En rússneskir læknar, sem eru sér-
fræðingar í hrörnunársjúkdómum,
trúa samt sögum þessa gamla fólks
og nefna fjölmörg dæmi máli sínu
til sönnunar. Styðjast þeir þar við
síðasta manntal, sem var tekið 1959.
Það er ekki unnt að greina 90 ára
gamlan mann frá 110 ára gömlum
manni með læknisskoðun, og því
urðu þeir, sem manntalið tóku, að
styðjast við ýmis önnur sönnunar-
gögn. 10% af þessu gamla fólki, sem
orðið er yfir hundrað ára gamalt,
sýnir einhver skjöl og plögg til
sönnunar um hinn háa aldur sinn.
Aðrir hafa óformlegri sönnunargögn
fram að færa, t.d. Múhameðstrúar-
menn. Fæðingardagur þeirra er
færður inn í eintak af Kóraninum.
Þeir, sem manntalið tókuð reiknuðu
út aldursmuninn á þessu gamla
fólki og börnurn þess. Þeir studd-