Úrval - 01.03.1968, Blaðsíða 111

hefur engum tekizt að ná til jafns
við hann, því svona var hann sjálf-
ur.
Hann var sonur málara, og fædd-
ist í Urbano árið 1483. Hann lærði
að mála hjá Perugino, meistaran-
um frá Perugia, og náði stíl hans,
og er þetta hinn fyrsti af þremur
köflum, sem telja má að einkenni
listamannsferil hans. Þar næst hefst
annað tímabil, sem nær frá 1504—
1508, en þá var hann undir áhrifum
meistaranna Michelangelos, Leo-
nardos og Massaccios, síðasta tíma-
bilið, er hann dvaldist í Róm, náði
hann fyrst fullum tökum á list
sinni, og frægð hans og gengi fór
sívaxandi. Þá málaði hann eink-
um kalkmálverk, svo sem hina stór-
frægu mynd Skólann í Aþenu af
grískum skáldum og heimspeking-
um, gæddi þá nýju lífi af mikilli
íþrótt.
Rafael hefur verið kallaður sá
af listamönnum, sem bezt lét að
tileinka sér hvaðeina sem aðrir
kunnu, án þess að úr því yrði
eftirlíking eintóm, heldur um-
myndaðist allt þetta í höndum
hans til óumræðilegrar fullkomnun-
ar. Hann var meðal hinna allra
gáfuðustu málara sem fæðzt hafa,
og landar hans kölluðu hann snill-
inginn fullkomna eða guðdómlega
(tlivino hefur í ítölsku báðar þessar
merkingar). Hann sýndist með auð-
veldu móti skara fram úr öðru eins
stórmenni og Michelangelo, að því
er snerti fegurð og yndisþokka
myndanna. Hann var svo þýður og
mildur að nálgast að vera kvenlegt,
samt hlýddu hinir 50 aðstoðarmenn
Koncm meö skeöuna.
hans skilmálalaust hverju því sem
hann bauð.
Hann var kallaður til Róm til
starfa þar. Það gerði Bramante,
frægur arkitekt, hann bar honum
orð Júlíusar II páfa að koma og
skreyta nokkra sali í Vatíkaninu.
Rafael hlýddi, og för hans þangað
varð sigurför hin mesta, því þessi
gamli páfi varð svo hrifinn að hann
sá ekki sólina fyrir honum og svo
fór öllum öðrum nema Michelan-
gelo, sem þá var að mála loftið í
kapellu Sixtusar IV páfa.
109