Úrval - 01.03.1968, Blaðsíða 52

50
ÚRVAL
lega. Ég ætlaði að halda áfram, en
pilturinn rak höfuðið inn í bílinn
og tönglaðist sífellt á því, að eitt-
hvað væri bogið við það, að hund-
urinn væri að gelta. Brátt bættust
íleiri unglingar í hópinn, og allt í
einu voru þeir orðnir æstir. Þegar
svo er komið, verðurðu hræddur.
Skyndilega og áður en varir hefur
hvorki þú né þeir stjórn á ástand-
inu, og þú ert ekki viss um að þú
komist lifandi í gegnum þetta.
En þá lægði æsinginn jafnskjótt
og hann skall á.
Andblær Kongó er ávallt sá sami.
Grænir skógar, lokkandi ár, seið-
andi draumar, óvænt hreyfing og
smitandi hlátur. Skömmu eftir síð-
ustu átök var ferðamaður nokkur
tekinn fastur fyrir að lesa á skilti
á Sjálfstæðistorginu. En þar stóð
að fyrirhugað væri að reisa þarna
minnismerki um sjálfstæðistöku
Kongó. Æstir hermennirnir sögðu,
að ferðamaðurinn hefði verið að
rannsaka, hvar minnismerkið ætti
að rísa, því hann hefði í hyggju
að sprengja það í loft upp.
í Kongó ríkir geysileg spilling,
sem jafnan má finna þar,
sem bæði er mikil fátækt og auð-
legð. Evrópubúinn er auðugur og
skortir ekkert nema valdið. Kongó-
búinn er aftur á móti fátækur her-
maður eða skrifstofumaður. Hann
hefur völd, en eklci auð, því er
auðvelt að múta honum fyrir lítið
fé. Upphæðin jafngildir gjarnan
tveimur bjórflöskum fyrir þann,
sem mútar, tveggja daga vinnu fyrir
hinn innfædda. Hvernig er hægt
að búast við, að sá síðarnefndi falli
ekki í freistni. Er í raun og veru
hægt að kalla þetta spillingu?
Enn ríkja í Kongó tvær andstæð-
ur, heimur Afríkumannsins og
heimur Evrópumannsins. Kongóbú-
ar eru enn ekki færir um að stjórna
landi sínu. Má sem dæmi nefna at-
vik, sem gerðist hjá flugfélaginu
Air Congo fyrir nokkru. En flug-
félagið er ríkiseign og „kongóskra“
en nokkuð annað fyrirtæki þar í
landi. Áhafnir og starfsmenn flug-
félagsins eru að mestu innlendir.
Þó eru flugstjórarnir og aðrir
yfirstj órnendur belgískir og flug-
umferðarstjórarnir frá Sameinuðu
þjóðunum. Fyrir nokkru var ákveð-
ið að taka mynd af innlendum flug-
mönnum í stjórnklefa nýrrar þotu.
Var myndin tekin skömmu áður en
vélin átti að hefja sig til flugs.
En þegar farþegarnir sáu innlenda
flugmenn undir stýri, ruddust þeir
í ofboði út úr vélinni, því þeir héldu,
að Kongómennirnir ættu að fljúga
henni. Og þeir, sem fyrstir ruku
út, langt á undan evrópsku far-
þegunum, voru kongósku farþeg-
arnir.
Þetta dæmi, ásamt dæminu um
mennina, sem bera trjáviðinn á
bakinu niður veginn til Kinshasa,
sýnir bezt, hve Kongó hefur miðað
áfram og hversu langt það á þó
enn eftir.