Úrval - 01.11.1970, Side 130

Í28 ÚRVAL
^☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆ú ☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆*☆☆☆☆•&☆☆☆☆■&☆☆■*☆**■*■&*☆
Svona er lífið
(☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Ung stúlka í Bremen í Þýzka-
landi ætlaði fyrir nokkrum árum að
fá sér ný og falleg nærföt. Fór hún
því í verzlun, sem seldi m.a. vörur
frá setuliðum hernámsliðanna. Varla
hafði hún mátað nærfötin og bund-
ið öll bönd og fest allar smellur en
hún fór að skellihlæja. Á nærbux-
unum stóð nefnilega: „Teljið upp að
tíu, áður en þér losið um snúruna.“
Afgreiðslustúlkan roðnaði og sagði,
að nærfötin hefðu verið saumuð úr
gömlu fallhlífasilki.
Nokkrir blaðamenn uppgötvuðu,
að á veitingahúsi í Toronto sátu
saman við borð leikararnir Frank
Sinatra og Gina iollobrigida. Sam-
kvæmt fregnum frá Ítalíu var
Lollobrigida um þessar mund-
iir í siagtogi með Rock Hud-
son, svo að hér virtist heldur betur
fréttamatur á ferðinni. Strax og
blaðamennirnir höfðu náð tali af
Frank Sinatra, spurðu þeir:
— Hver er ástæðan til þess, að
þér borðið úti með Ginu Lollobrig-
iau?
— Ef þið lofið því, að ljóstra
ekki upp um leyndarmálið, svaraði
Sinatra undirfurðulegur á svip, —
þá skal ég segja ykkur ástæðuna.
Síðan hélt hann áfram hvíslandi
röddu:
— Sjáið þið til: Ástæðan er
nefnilega í sannleika sagt sú, að við
erum bæði — banhungruð!
Þegar píanósnillingurinn Arthur
Rubenstein kom til Kaupmanna-
hafnar fyrir nokkrum árum, sagði
hann frá spaugilegu atviki, sem
kom fyrir, er hann hélt tónleika í
litlum bandarískum bæ.
Það var uppselt og aðalverkið á
dagskránni var Kreisler-sónatan,
en í því verki eru nokkrar þagnir.
f fyrstu þögninni heyrði hann
hörkulega konurödd segja hátt og
skýrt niðri í salnum:
— Mér finnst nú, að hann hefði
getað spilað eitthvað, sem hann
kann!
— o —
Og fyrst við höfum minnzt á
stórmenni úr heimi tónlistarinnar,
skulum við láta fljóta með söguna
af því, þegar tónskáldin Stravinski
og Gershwin. hittust í fyrsta sinn.
Það var í París árið 1928.
—• Hvað munduð þér taka mikið
fyrir að kenna mér hljómsveitar-
stjórn i nokkra tíma, spurði Ger-
shwin.
— Hvað hafið þér miklar tekjur,
spurði Stravinski á móti.
—- Um 100.000 dollará á ári.
Stravinski þagnaði andartak, en
sagði síðan :
— Ég held, að það væri réttara,
að þér kennduð mér.