Úrval - 01.11.1975, Blaðsíða 48

46
ÚRVAL
um Dónár til landamæra Kína nú-
tímans. Þeir drukku úr bikurum, sem
gerðir voru úr höfuðkúpum óvina
þeirra. Þegar foringjar þeirra dóu,
reistu þeir þeim risavaxna hauga og
grófu með þeim fjölmarga liðsmenn
þeirra, hesta og hjákonur------og
einnig ýmsa af fegurstu gullmunum
veraldar. Skýþar voru auðugir að gulli
frá Altaifjöllum Síberíu, korni frá
sléttum Úkraínu og lausnargjöldum og
gjöfum ferðalanga, sem fóru um yfir-
ráðasvæði þeirra. Þeir fengu bæði inn-
lenda og gríska listamenn til þess að
sníða þá stórfenglegu gripi, sem nú
eru til sýnis. Hoving segir meðal ann-
ars þetta um Skýþa og list þeirra:
„Þrátt fyrir það ógnvænlega orð, sem
hefur farið af hinum fornu Skýþum,
er það lýðum ljóst, að þeir voru gædd-
ir geysilega næmum listasmekk."
☆

Konan mín var farin í annan bæ til að hjálpa veikri frænku sinni.
Ég fór því sjálfur í kjörbúðina til að endurnýja dvínandi matarbirgðir
heimilisins. í fjarveru konu minnar, sem er mikil heilsuræktarkona, hlóð
ég alls hugar glaður körfuvagninn minn fullan af forboðnum ávöxtum,
eins og eggjum, smjöri, súkkulaðikexi og lifrarkæfu. Ég var að bíða
eftir að það kæmi að mér við kassann, þegar tvær nágrannakonur mínar
komu inn í verslunina. Þær brostu kurteislega, litu á körfuna mína og
fóru að tína eitt og annað upp úr henni, sem ég hafði hlakkað til að
njóta heima.
Ég starði orðlaus á þær, þar til annarri konunni fannst að ég ætti
sennilega rétt á skýringu, svo hún sagði: „Við konurnar í húsaröðinni
lofuðum konunni þinni því að ef við sæjum þig hérna í versluninni,
myndum við vinsa úr hjá þér allar vörur, sem væru hitaeiningaríkar."
D.G.
Ég hafði lesið með mikilli ánægju bók um Kennebunkport í Maine,
svo að á síðasta ári stansaði ég þar í sumarleyfinu mínu. Ég spurði
marga borgarbúa, hvort þeir þekktu bókina. Þeir höfðu heyrt um hana,
en enginn hafði lesið hana. Hneykslaður á því hvers vegna fólk Iæsi
ekki bók um sína eigin borg, úr því að þeir vissu að hún var til, spurði
ég veðurbarinn gamlan mann, af hverju þeir gerðu það ekki. Með
óhrekjanlegri rökfærslu og kyrrlæti mainebúans svaraði hann: „Við þurf-
um þess ekki ■—• við búum hér.“
O.K.