Úrval - 01.11.1975, Blaðsíða 107

Úrval - 01.11.1975, Blaðsíða 107
105 dansið,“ og um leið skellti hann fast með lófa sínum undir sólana. Gamla frúin gaf dátanum skilding og gekk síðan með Katrínu inn í kirkjuna. Og allt fólkið þar inni horfði á rauðu skóna, sem Katrín hafði á fót- unurn, og allar myndirnar horfðu á skóna, og þegar Katrín kraup við grát- urnar og færði gullkaleikinn að vör- um sínum, þá hugsaði hún ekki um annað en rauðu skóna og henni þótri sem hún sæi þá fljótandi í kaleiknum. Og hún gleymdi að syngja sálminn sinn og lesa „faðir vor“. Nú gengu allir út úr kirkju.nni og gamla frúin steig upp í vagn sinn. Katrín lyfti fæti til að stíga upp á eftir, en þá stóð dátinn gamli hjá henni og sagði: „Nei, sko! tarna eru fallegir dansskór!“ og Katrín gat ekki á sér setið. Hún mátti til að stíga nokkur dansspor, og úr því byrjað var, þá héldu fæturnir áfram að dansa. Pað var eins og skórnir hefðu fengið vald vfir fótunum. Hún dansaði fyrir kirkju- hornið. Henni var það ekki sjálfrátt. Vagnstjórinn varð að hlauoa á eftir henni og ná henni, og hann lyfti henni uop í vagninn, en fæturnir héldu áfram að dansa, svo að hún meiddi .vóðu, gömlu frúna með sparki sínu T.oksins náðust skórnir af henni, og há kvrrðust fæturnir. ióeaar heim kom, voru skórntr iátn- ir inn í skáo, en Katrín gat ekki stillt f'" um að horfa á þá. Nú iagðist frúin gamla veik og var sos’t. að henni væri ekki lífs von. Purfti þá að hjúkra henni og hlynna að henni, og var það engum skyldara en Katrínu, en einhvers staðar í borg- inni átti þá að vera fjölmenn dans- gleði, og var Katrínu boðið þangað. Hún leit á gömlu frúna, sem ekki gat batnað aftur, hvort sem var, og hún leit á rauðu skóna og henni sýndist það í alla staði saklaust. Hún setti upp rauðu skóna, og það mátti hún víst líka. — En svo fór hún á dans- leikinn og þar fór hún að dansa. En þegar hún ætlaði að dansa til hægri handar, dönsuðu skórnir til vinstri, og þegar hún ætlaði að dansa innar eftir gólfinu, þá dönsuðu skórn- ir fram eftir því, ofan þrepin, eftir strætinu og út um borgarhliðið. Hún dansaði og henni var nauðugur einn kostur að dansa, — beina leið áfram inn í koldimman skóginn. Pá sá hún eitthvað uppi milli trjánna og hélt það væri tunglið, því það var eins og andlit, en þetta var þá gamli rauðskeggjaði dátinn. Hann sat og kinkaði kolli og sagði: ,,Nei, sko! tarna eru fallegir dansskór!“ Pá varð hún dauðhrædd og ætlaði að fleygja rauðu skónum, en þeir sátu fastir, og hún reif af sér sokkana, en skórnir voru holdgrónir við fæturna. Hún dansaði og mátti til að dansa vfir akur og engi, í regni og sólskini, nótt og nýtan dag, en á nóttunni var það verst. Hún dansaði inn í opinn kirkju- garðinn, en hinir dauðu, sem þar voru, höfðu eitthvað betra fvrir stafni en að dansa. Hún ætlaði að tylla sér nið-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.