Úrval - 01.11.1975, Blaðsíða 39

Úrval - 01.11.1975, Blaðsíða 39
.37 KRISTUR, LJÓS HEIMSINS hörkuleg eða skeytingarlaus. Og kann- ski skynjum við þetta í mótsögnum okkar eigin eðlis, sem gefa okkur al- drei tækifæri til þess að vera þess háttar manneskjur, sem við viljum vera, en það er hið versta af öllu. Kristur færir okkur birtu inn í myrkur af þessu tagi. Hann fulivissar okkur um, að hvað annað sem kann að vera okkur andsnúið, jafnvel þótt við höfum snúist gegn sjálfum okkur, þá er guð, hið raunverulegasta fyrir- brigði allra raunverulegra fyrirbrigða, með okkur og fordæmir okkur ekki heldur tekur málstað okkar og veitir okkur styrk til þess að þrauka. Birt- an, sem stafar af Kristi, eyðir ekki að- eins myrkri okkar fjandsamlega heims, heldur einnig hinum svikulu skugg- um okkar eigin blekkinga. Pví að við þráum oft að flýja lífið á óraunsæjan hátt, hættur þess og þjáningar, tak- markanir þess og ráðgátur. í tilraun okkar til þess að fuilnægja þessari þrá gerum við okkur blekk- ingarkenndan guð, eins konar töfra- veru, sem líkist töframanninum Al- addin með hinn dásamlega töfralampa sinn í hugarheimi okkar. Á meðan við höfum hann góðan með því að vera góð og hæfilega trúrækin, mun hann vernda okkur og veita okkur hamingju og nægilega velgengni, að okkar áliti. Að vísu mun sumt fólk deyja í járn- brautarslvsum og annað mun deyja af völdum krabbameins eftir Iangvinnar þjáningar, en við og þeir, sem við elsk- um, verðum vernduð af okkar almátt- uga töfraguði. En síðan verða aðstæður á vegi okk- ar, er töfraguðinn okkar lætur undir höfuð leggjast að vernda okkur. Við nuddum Aladdinslampann, en samt birtist enginn hjálparandi. Við verð- um vonsvikin og reið. Hvaða gagn er að þeim guði, sem getur jafnvel ekki litið eftir hagsmunum síns eigin fólks? Við skulum svo sannarlega ná okkur niðri á honum með því að hætta að trúa á hann. En það, sem við hættum í rauninni að trúa á, er okkar eigin uppfinning, guð óskhyggju okkar, sá guð, sem á að uppfylla allar okkar óskir. Og reið- in, efinn og örvæntingin, sem slíkt hefur í för með sér, getur orðið það hráefni, sem nota má til þess að skapa úr sanna trú á raunverulegan guð. Það er tekið skýrt fram í Heilagri ritningu, að Jesús fann til aðdráttar- afls þessa töfraguðs, fann slíkt sem óhjákvæmilega freistingu, sem maður- inn yrði að kljást við. Par eð hann var hungraður, mundi guð þá eklci hjáipa honum til þess að breyta steinum í brauð? Og kastaði hann sér fram af hábrún musterisins, myndu þá ekki englar bera hann á örmum sér? En slíkum hugsunum var vísað á bug, um leið og þær birtust. Að láta þær stjórna brevtni sinni væri hið sama og að meðhöndla guð eins og gágnlegan töfra- mann — — og slíkt væri guðlast. Jesús bjóst aldrei við því, að iífið hampaði honum. Hann skynjaði, að menn, og þá einkum hann sjálfur, eru leiksoppar tilviljana og aðstæðna, og hann sætti sig við það. Hann skynj-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.