Úrval - 01.11.1975, Blaðsíða 121

HVAÐ VARÐ UM ÁST MÍNA?
119
Þegar hann var afskráður úr hern-
um, giftumst við og hófum hjúskap
á gistiheimili fyrst um sinn. Það leið
langur tími þar til við gátum eignast
okkar eigin íbúð, en okkur tókst að
fá leigt herbergi. Eftir fjögurra ára
sambúð fengum við fallega, nýtísku-
lega íbúð. Þá höfðum við eignast tvö
börn. Við höfðum ekki miklar tekj-
ur.
Hvers vegna er ég að rekja þetta?
Vegna þess að á þessum tíma var ást
okkar svo sterk, að þrátt fyrir alla erf-
iðleika — veikindi barnanna, peninga-
leysi okkar — var ekkert, sem gat
unnið bug á henni, og við vorum mjög
glöð og samheldin fjölskylda.
Börnin voru falleg og frísk, fóru
fyrst á vöggustofu en síðan á barna-
heimili. í frítímum okkar fórum við
í skógarferðir eða í kvikmyndahús,
öll fjölskyldan saman.
Ég hafði ekki hnjóðsyrði um mann-
inn minn að segja. I 12 ár unnum
við sitt á hvorri vaktinni, svo að við
gætum annast börnin á víxl. Yrði
annað þeirra lasið, var alltaf annað
hvort okkar foreldranna heima til að
líta eftir þeim.
Þegar ég kynntist manninum mín-
um, hafði ég fimm ára skólanám ?ð
baki, en hann níu ára. En ég hafði
alla tíð lesið mikið, og nú fékk ég
hann til þess að Iesa líka. Og það
var mér til furðu, hve mikið honum
varð úr því, sem hann las. Hann skildi
lestrarefnið svo til hlítar og skýrði
það fyrir mér, að í mínum augum var
hann vitrasti maður á jarðríki.
Hann gekk í skóla fyrir unga verka-
menn, en hélt síðan áfram í kvöld-
skóla til þess að fá meiri menntun.
Hann kom mér líka til að læra. Ég
lauk fyrst gagnfræðaskóla en hélt síð-
an áfram í tækniskóla. Seinna var
honum boðið starf annars staðar í
landinu sem forstjóri olíugeymslu-
stöðvar, og við fluttumst út á land.
Og þótt ég hefði aldrei áður átt heima
í sveitaþorpi, vandist ég því fljótt.
Nú erum við mjög vel stæð og höf-
um um 500 rúblur í tekjur á mánuði
saman lagt (það lætur nærri að vera
um 82.500 kr. ísl. Þýð.). f gamla
daga hafði mig aldrei dreymt um því-
líkar tekjur. Ég sauma öll okkar föt,
prjóna og sauma út. Af börnum er
aðeins dóttir eftir á framfæri okkar,
og hún er á síðasta ári í skóla. Við
eigum hús og fallegan garð, með
ávaxtatrjám og matjurtahorni.
En ástin er flogin út um gluggann
. . . ég finn jafnvel stundum til ein-
hvers, sem líkist hatri, eða að minnsta
kosti ama, í garð eiginmanns míns.
Það er svo furðulegt, að hann hef-
ur aldrei átt einn einasta vin. Ég hef
eignast vini meðal nágranna okkar og
vinnufélaga. Ég hef haldið bréfasam-
bandi við gamla vinkonu mína í ell-
efu ár og heimsæki hana endrum og
eins. Það finnst manninum mínum
kjánalegt. Hann trúir ekki á vináttu.
Mín trú er sú, að stöðuframi spilli
sumu fólki.
Ég og maðurinn minn vinnum á
sama stað. Áður fyrr unnum við bæði
í þágu starfsfólksins, en nú verð ég