Úrval - 01.11.1975, Blaðsíða 101

Úrval - 01.11.1975, Blaðsíða 101
ÆVINTÝRI H.i hins unga manns — til þess að verða síöar að sögum eins og Gamla gotu- Ijósið og Myndabók án mynda. En þrátt fyrir þessa frábæru at- hygiisgáfu var það þó ein staðreynd, sem hann gat ekki séð, þótt hún væri beint fyrir framan stóra nefið hans: Söguljóðin hans, harmleikirnir og skáidsögurnar voru aðeins lélegar eftir- iíkingar. Pó voru þar nokkur gullkorn innan um, og þau kom Jonas Collin auga á. Hann var leikhússtjóri við Konunglega leikhúsið og sérstaklega góðhjartaður maður. Honum heppnað- ist að útvega unga rithöfundinum styrk og ókeypis skólavist við Latínu- skólann í Slagelse, svo að hann gæti orðið stúdent. Fullur vonar fór Hans Christian til Slagelse, þar sem hann átti að búa hjá skólastjóranum, Simon Meisling. Sá hafði sjálfur reynt fyrir sér sem ljóð- skáld, en án árangurs, og nú fylltist hann lostakenndri öfund yfir hæfileik- um Hans Christians. Hann setti stóra, klunnalega drenginn með tíu ára nem- endum og ruglaði hann gersamlega í ríminu með því að hella yfir hann al- gebru, flatarmálsfræði, grísku og he- breskri málfræði. Og þótt Hans Chris- tian heppnaðist námið bærilega, lýsti Meisling því yfir, að hann gæti aldrei orðið stúdent. Pá fór Hans Christian að skæla. Samt gætti rektorinn þess að missa ekki þessa ágætu og ólaunuðu barnapíu sína; börn hans voru ekki vön mikilli umhyggju og vissu fátt betra en að sitja í kjöltu þessa unga manns og heyra hann segja frá — þar :. ANDERSENS 99 var það, sem hin fyrstu, geislandi æv- intýri hans fæddust. Pegar Coliin varð að iokum ljóst, hve grimmilega Meishng fór með drenginn, lét hann Hans Christian ljúka skólagöngu sinni í einkanámi í Kaupmannahöfn. Par leið honum líka best meðal barna. Hann borðaði til skiptis hjá sex góðgerðafjölskyldum, og á hverjum stað klifraði smáfólkið upp á hné hans og heimtaði sögur. Hans Christian hafði frá mörgu að segja — storkum, snjókarh, jólatré, Óla Lokbrá; hann sagði svo lifandi frá, að tilheyrendur bæði heyrðu og sáu tindátana marséra og hestana þeysa við lúðraþyt og söng. Og svo gat hann klippt hin furðulegustu munstur út úr pappír — skuggamynd- ir, sem enn þarrn dag í dag eru varð- veittar sem dýrgripir í húsi H.C. Andersens í Öðinsvéum. En þótt þessi barnslegi maður ynni sér þannig ást barnanna, þráði hann árangurslaust þá ást, sem aðeins kona gat veitt honum. Collinsfjölskyldan var hin eina fjöl- skylda, sem hann eignaðist nokkru sinni — en hann fylgdi henni líka gegnum þrjár kynslóðir. Peim fannst raunar skylda sín að halda þessum draumóramanni niðri á jörðinni, og reyndu af öilum mætti að fá hann til að hætta þessum fánýtu skrifum og verða sér þess í stað úti um látlausa stöðu í einhverju ráðuneyti. Pau töl- uðu eins og hann lagði síðan hænunni Kýkeli-kí-lágfótu orð í munnn í fræg- asta ævintýri sínu: „Pú ert kenja-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.