Úrval - 01.11.1975, Síða 39

Úrval - 01.11.1975, Síða 39
.37 KRISTUR, LJÓS HEIMSINS hörkuleg eða skeytingarlaus. Og kann- ski skynjum við þetta í mótsögnum okkar eigin eðlis, sem gefa okkur al- drei tækifæri til þess að vera þess háttar manneskjur, sem við viljum vera, en það er hið versta af öllu. Kristur færir okkur birtu inn í myrkur af þessu tagi. Hann fulivissar okkur um, að hvað annað sem kann að vera okkur andsnúið, jafnvel þótt við höfum snúist gegn sjálfum okkur, þá er guð, hið raunverulegasta fyrir- brigði allra raunverulegra fyrirbrigða, með okkur og fordæmir okkur ekki heldur tekur málstað okkar og veitir okkur styrk til þess að þrauka. Birt- an, sem stafar af Kristi, eyðir ekki að- eins myrkri okkar fjandsamlega heims, heldur einnig hinum svikulu skugg- um okkar eigin blekkinga. Pví að við þráum oft að flýja lífið á óraunsæjan hátt, hættur þess og þjáningar, tak- markanir þess og ráðgátur. í tilraun okkar til þess að fuilnægja þessari þrá gerum við okkur blekk- ingarkenndan guð, eins konar töfra- veru, sem líkist töframanninum Al- addin með hinn dásamlega töfralampa sinn í hugarheimi okkar. Á meðan við höfum hann góðan með því að vera góð og hæfilega trúrækin, mun hann vernda okkur og veita okkur hamingju og nægilega velgengni, að okkar áliti. Að vísu mun sumt fólk deyja í járn- brautarslvsum og annað mun deyja af völdum krabbameins eftir Iangvinnar þjáningar, en við og þeir, sem við elsk- um, verðum vernduð af okkar almátt- uga töfraguði. En síðan verða aðstæður á vegi okk- ar, er töfraguðinn okkar lætur undir höfuð leggjast að vernda okkur. Við nuddum Aladdinslampann, en samt birtist enginn hjálparandi. Við verð- um vonsvikin og reið. Hvaða gagn er að þeim guði, sem getur jafnvel ekki litið eftir hagsmunum síns eigin fólks? Við skulum svo sannarlega ná okkur niðri á honum með því að hætta að trúa á hann. En það, sem við hættum í rauninni að trúa á, er okkar eigin uppfinning, guð óskhyggju okkar, sá guð, sem á að uppfylla allar okkar óskir. Og reið- in, efinn og örvæntingin, sem slíkt hefur í för með sér, getur orðið það hráefni, sem nota má til þess að skapa úr sanna trú á raunverulegan guð. Það er tekið skýrt fram í Heilagri ritningu, að Jesús fann til aðdráttar- afls þessa töfraguðs, fann slíkt sem óhjákvæmilega freistingu, sem maður- inn yrði að kljást við. Par eð hann var hungraður, mundi guð þá eklci hjáipa honum til þess að breyta steinum í brauð? Og kastaði hann sér fram af hábrún musterisins, myndu þá ekki englar bera hann á örmum sér? En slíkum hugsunum var vísað á bug, um leið og þær birtust. Að láta þær stjórna brevtni sinni væri hið sama og að meðhöndla guð eins og gágnlegan töfra- mann — — og slíkt væri guðlast. Jesús bjóst aldrei við því, að iífið hampaði honum. Hann skynjaði, að menn, og þá einkum hann sjálfur, eru leiksoppar tilviljana og aðstæðna, og hann sætti sig við það. Hann skynj-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.