Úrval - 01.11.1975, Qupperneq 78

76
Þegar forsetinn sneri aftur til Hvíta
hússins sunnudaginn 8. apríl, var hann
í meiri vanda en hann skildi. Upptök-
urnar þaðan í frá leiða í ljós glund-
roðann í huga Richards Nixons. Sam-
ræðurnar reika, brotna og breyta um
„gír“ og hugsun í miðjum setning-
um. Þær má aðeins líta á sem skýrsl-
ur um sálarkvalir.
Eini rauði þráðurinn í þeim er
skilningsleysi og það, að Nixon gerir
ráð fyrir, að hann sé saklaus. Hann
hafði ekki, hann vissi, að hann hafði
ekki gerst sekur um að fyrirskipa inn-
brotið í Watergate. Fyrirmæli hans til
Haldemans hinn 23. júní um að stöðva
rannsókn FBI skipti hann litlu, ef
hann þá mundi eftir henni. 'Nú var
allt komið úr böndunum, og hugur
hans gat, að því er virtist, ekki skil-
ið, hvað það þýddi.
Greinilegustu samræðurnar eru milli
Nixons, Haldemans og Ehrlichmans.
Þær hefjast í stjórnarbyggingunni, í
,,felustað“ forsetans, klukkan 8.55
laugardagsmorguninn 14. apríl og
standa í tvær og hálfa klukkustund.
John Ehrlichman hefur munnlega
gefið skýrslu sína. Kapphlaupið er
orðið hraðara. Hann bendir á það.
Þetta er ekki kapphlaup við blöðin.
Þetta gengur út á, að það verði svo,
að „einhvern tíma eftir tvo mánuði
eða þrjá eða eitt ár“ muni svo líta
út sem forsetinn hafi gripið ti.l sinna
ráða, jafnskjótt og hann hafi fengið
haldgóðar upplýsingar um málið, eins
og þær, sem Ehrlichman gefur hon-
ÚRVAL
um nú. Þeir verða að láta Mitchell
gjalda, nú í dag.
Það er að verða forsetanum ljóst.
„Yfirhylmingin, jú, í grundvallarat-
riðum er hún seinni glæpurinn . . .
Er það ekki rétt, John? Heldurðu,
að þeir haldi áfram að rannsaka yfir-
hylminguna, þótt Mitchell verði fórn-
að?“
Ehrlichman segir honum, að hann
geri ráð fyrir því. Þannig fara þeir
fram til að hylma yfir um yíirhylm-
inguna, og það færir þá að John Dean.
Forsetanum er greinilega enn ekki
Ijóst í smáatriðum, hvernig var um
greiðslur á peningum til að þagga nið-
ur í mönnum. Samkvæmt nýrri áætl-
un á að lýsa greiðslunum sem samúð
en ekki greiðslum til að þagga niður
í vitnum. Nú er krafist þess, að ein-
hver verði opinberlega sökudólgur,
það er að segja John Dean.
Þessar samræður byggjast á því, að
gert er ráð fyrir, að forsetinn verði
fyrstur til þess opinberlega að neyða
sökudólgana, liðsmenn sína, til að játa
glæpi. Hins vegar höfðu Dean og Ma-
gruder þennan sama laugardag orðið
á undan. Þeir voru farnir að segja
saksóknurunum, hvað þeir vissu. Svo
var það, á miðnætti 15. apríl, eftir
langar samræður við Kleindienst dóms-
málaráðherra og aðstoðar-dómsmáia-
ráðherrann Henry Petersen, að forset-
inn fékk skýra mynd af ástandinu,
þótt ljót væri. Petersen hafði næstum
fengið nægar sannanir frá Dean til að
láta Mitchell svara til saka fyrir dómi.
Dean hafði boðist til að segja frá