Úrval - 01.11.1975, Síða 117

KVIKASILFURSHARMSAGAN í ÍRAK
11.5
ast. Pað ræðst á vissa hluta heilans
hvern af öðrum og um leið taugakerf-
isins. Smám saman bilar jafnvægis-
skynið, tilfinning, sjón og heyrn.
En Hamzieh beið ekki nema vik-
una og þá varð ekki séð, að hið minnsta
amaði að hænunum hennar. Petta var
afbragðs hveiti, sagði hún sigri hrós-
andi og sama dag bakaði hún úr því
brauð. Um kvöldið borðaði öll fjöl-
skyldan sig kútsadda af grænmetis-
súpu og dýrðlega rauðlitu brauði. Að
máltíð lokinni sagði Issa, maðurinn
hennar: Petta er besta brauð, sem ég
hef bragðað á ævi minni, gefðu okk-
ur meira af því, Hamzieh.
Á einum mánuði borðaði fjölskyld-
an upp úr 50 kílóa sekk og þá hófust
hörmungarnar. Tveir synir Hamzieh, 8
og 10 ára, fengu bullandi uppköst,
sem héldust í tvo daga og síðan gátu
þeir ekki gengið nema örfá skref án
þess að steypast um koll. Peir voru
búnir að fá ataxi — samræming vöðva-
hreyfinganna var rofin. Eitrið var bú-
ið að valda eyðileggingum á taugakerf-
inu. Skömmu seinna varð 8 ára dreng-
urinn blindur og 4 ára drengurinn lá
meðvitundarlaus og nagaði tilfinninga-
lausar hendur sínar. Loks veiktist
Hamzieh og dó eftir nokkra klukku-
tíma.
Fimm daga urðu fjölskyldurnar að
bíða hjálpar, vegna þess, að þeir, sem
ekki voru dánir, voru svo magnþrota,
að þeir gátu ekki dregist 400 metrana
til næsta býlis. Loks varð einn ná-
granninn gripinn einhverjum grun og
óróa, sem leiddi til þess, að hann leit
inn til fólksins. Daginn eftir náðist í
lækni. Hann lét flytja þá 24, sem enn
hjörðu, meðvitundarlausa, í Sha‘ab
spítalann í Bagdad.
Um miðjan janúar 1972, var Sha‘ab
spítalinn troðfullur af fólki, sem hafði
glæpst á eitraða korninu. Eins var
ástandið í öllum öðrum spítölum í
Bagdad. Nokkrum vikum áður, hafði
yfirvöldunum í Bagdad verið gert að-
vart um að eitthvert eitrunarfár væri
að grípa um sig í öllum landshlutum.
Og nú urðu spítalarnir í öllum 14
fylkjum þess að taka daglega á móti
mörg hundruð manns, með kvikasilf-
urseitrun.
GREFTRUN í KYRRÞEY. Petta
var pólitískt lost fyrir stjórnina. Hún
varð að endurheimta gjafakornið og
senda út tilkynningar, sem fyrirbuðu
bændunum að nota það til manneldis
eða sem dýrafóður. Við því lá dauða-
refsing. Öllu átti að skila til úthlut-
unarstöðvanna.
í flestum löndum hefðu svona
háskalegir atburðir valdið miklum
úlfaþyt, bæði í blöðum, útvarpi og
sjónvarpi. En í Irak var það fjarstæða.
Flinir einræðissinnuðu Ba'ahar ætluðu
hreint ekki að láta þetta spilla áliti
sínu erlendis. Allar æsifregnir voru
kyrktar í fæðingunni. 1 blöðunum
komu aðeins nauða meinleysislegar,
opinberar tilkynningar. f útvarpi og
sjónvarpi var varfærnislegum aðvör-
unum laumað innan um almennar
fréttaklausur.
Landbúnaðarráðuneytið lét svæða-