Goðasteinn - 01.09.1965, Side 7

eyjar og því næst Hjaltlandseyjar. Eftir því sem dauðateygjurnar
hörðnuðu, hringaði ormurinn sig meir. En samt lyfti hann hausnum
einu sinni enn hátt í loft upp og sló honum við sjálfan mararbotn-
inn. Þá týndi hann tönnum þeim, sem síðan urðu að Færeyjum. Að
lokum hnipraði hann sig saman í einn hnút og lét sitt arma líf. Úr
sjálfum búknum varð hið mikla eyland í norðurhafi, sem kallað
er Island. En þótt ormurinn væri dauður, hefur eldurinn í lifrinni
aldrei hætt að brenna. Og við c-g við má enn í dag sjá logana frá
því báli gjósa upp úr fjöllunum á þessu hræðilega landi.
(Lauslcga endursagt af Sigurði Nordal.)
Orðtak Brynjólfs biskups
Þrennt sá ég í hcimi ljótast,
heyrði ég aldrei af því raupað:
siðuga mey í solli drengja ,
kjöftugan ungling
og konu drukkna.
Skráð eftir Sigurjóni Magnússyni í Hvammi undir E}'jafjöllum,
cn hann lærði af Arnlaugu Jónsdóttur á Fit. Sbr. síðasta Goða-
steinshcfti.
Goðasteinn
5