Goðasteinn - 01.09.1965, Síða 62

Frá Höfðabrekku fluttist Vigfús að Efri-Mörk. Ekki er þess
getið, að Vigfús hafi komizt í heyþrot nema einu sinni, en það var
fyrsta árið, sem hann bjó í Efri-Mörk. En í þetta skipti gat nábúi
hans, Jón Pálsson á Hunkubökkum, hjálpað honum.
Þá var harður vetur, og þegar Vigfús sá fram á heyþrot, leitaði
hann til Jóns á Bökkunum. Jón tók vel máli hans og athugaði með
honum allar aðstæður. Þeim taldist svo til, að Vigfús væri birgur
fyrir annan fénað en fullorðna sauðféð, og varð það að samning-
um, að Vigfús skyldi reka ær og sauði fram að Hunkubökkum. Ekki
voru til hús yfir féð, þegar þangað kom. Var það rekið niður í
brekkur, niður undir Skaftá, þar sem bærinn stóð fram um Skaftár-
eld, en þar er skjólsamt. Þarna gætti Vigfús svo fjárins, en þeir báru
daglega einn kimbilinn (eða hripið), hvor, niður eftir, úr heygarði
Jóns, þar til bati kom.
Um vorið greiddi svo Vigfús gjald af höndum fyrir heyið, eitt-
hvað í peningum, sem enginn veit, hvað var mikið, og sex kindur.
Þegar Jón hafði veitt þessu viðtöku, varð honum að orði, að hart
væri að taka við svona miklu fyrir þessa heytuggu. Þá varð Vigfúsi
að orði: „Þú ættir nú helzt að tala um það, meira hefði ég mátt sjá
af, hefðir þú ekki hjálpað mér“.
Heimild mín að því, sem hér er frásagt, er sögn Sigurveigar Páls-
dóttur, stjúpu minnar (f. 5. nóv. 1844, d. 1929), systur Jóns á Hunku-
bökkum. Sonarsonur Vigfúsar er Skúli í Mörtungu, en sonarsonar-
sonur hans er Sigfús á Geirlandi.
Skráð 1954.
Höfundur þessa stutta þattar, Einar Runólfsson trésmíðameistari,
síðast á Háamúla í Fljótshlíð (f. 17. 5. 1879, d. 1. 2. 1961), skráði
ýmsan fróðleik. Er hluti hans prentaður í Lcsbók Morgunblaðsins.
1 næstu Goðasteinsheftum mun meira birt úr óprentuðum hand-
ritum Einars Runólfssonar.
Orðið kimbill er notað um lítinn bagga.
60
Goðasteinn