Goðasteinn - 01.09.1965, Síða 82

var nótt. Pabbi vék þá máls á því við hann, að sig langaði til, að
girt yrði sandgræðslugirðing á Keldum til varnar túni. Tók Sigurð-
ur vel í það. Sama ár, 7. maí, komu þeir Sigurður, Gunnlaugur sand-
græðslustjóri og Kofoed skógræktarstjóri hér við á leið í Landsveit.
Allir höfðu þeir komið áður, Kofoed nú í sjöunda sinn, þegið góð-
gerðir og verið nætur. Húsbændurnir á Keldum voru þá niður á
Uxahrygg á Bakkabæjum hjá Aldísi dóttur sinni og manni hennar,
Haraidi Thorarensen. Var von á þeim heim á hverri stundu. Ekki
vildu gestirnir þó bíða en báðu fyrir þau skilaboð til pabba, að
hann skyldi hafa tal af þeim, ef hann vildi fá sandgræðslugirðingu
og kosta hana að hálfu á móti Sandgræðslunni. Brá pabbi þegar við
og hitti embættismennina að máli hjá Guðmundi Árnasyni í Múla.
Þessi áhugi pabba leiddi til þess að komið var upp sandgræðslu-
girðingu á Keldum 1928. Var hún stækkuð 1932. Girðingin hafði
mikil áhrif, grashnjótarnir innan hennar uxu óbitnir og tóku því
við miklum sandi. Varð nú mun auðveldara að vernda Keldur frá
auðn. Eitt síðasta sandáfellið var 1917. Komu þá hingað, þann 20.
apríl, þeir Grímur Thorarensen hreppstjóri í Kirkjubæ, Guðmund-
ur Árnason hreppstjóri í Múla og Vigfús Bergsteinsson hreppstjóri
á Brúnum að beiðni föður míns til að líta á sandhaugana og endur-
meta jörðina. Öll skjól voru þá full af sandfönnum og ekki annað
líkara en að því væri komið, að jörðin færi í auðn.
Guðmundur Brynjólfsson, afi minn, fór að búa á Keldum 1833 og
bjó þar í 50 ár, til dauðadags. Austurbæjarrönd var ekki til, þegar
Guðmundur kom að Keldum, þar var aðeins einn smiðjukofi. Guð-
mundur byggði fjögur burstahús, tvær skemmur, smiðju og hjall, sem
setja sinn fallega svip á austurbæjarröndina. Pabbi setti steðjastein
fyrir framan smiðjuna. Stendur hann þar upp úr hellustéttinni og
minnir á hugulsemi pabba og smiðina, scm lúðu járn sitt á steðja-
steininum um aldaraðir.
Skúli framfylgdi af kostgæfni alla sína ævi í breytni sinni og
hegðun að koma vel fram og sýna snyrtimennsku, hirðusemi og
góða umgengni á allan hátt. Fór þetta ekki fram hjá gestum, sbr.
orð Árna G. Eylands um, að á Keldum hafi verið rekinn „mann
bætandi búskapur“. Er það fremur óvenjulegt, að húsbændur fái
svo góða viðurkenningu við búskaparlok.
80
Goðasteinn