Goðasteinn - 01.09.1965, Side 106

höndum, nema það, sem átak þolir“. Hrífu fékk hann allsterka, og
gekk hann allvel að verki, unz lokið var. Var þá dagur að kveldi
kominn. Næturgisting var boðin og þegin. En lengi fram eftir nótt-
inni malaði munnkvörnin, svo ekki virtist brýn þörf svefns eða
hvíldar.
Daginn eftir fór Guðmundur að næsta bæ. Þar sagðist honum
svo frá: „Ég vann í gær hjá nýja bóndanum. Þar var kuðlað upp
mörgum sátum og stórum. Ekki var ég að mæla né vega föngin eða
vega verkfærin, en ekki var kaupið ríflega greitt, naumlega eins og
fyrir meðalmanns dagsverk fékk ég fyrir heilan, þungan þerridag.
En svara kann hann, ef viturlega er spurt“.
Ein sagan, sem hann sagði um kveldið, var á þessa leið: „Hér
bjó Elías hinn auðgi. Sá vægði nú ekki hjúum sínum. Þá var grasið
hér fyrir austan svo hátt, að það náði meðalmanni í axlarhæð.
Marga spildu sló ég á þeim akri. Stórir skárar og breiðir sáust þar
eftir minn hvassa hjör. Og muna má, þegar ég var að binda vota-
bandið úr Sóleyjarflóði og hún Halldóru tetur var með mér. Þá var
sá auðgi hcima og rak á eftir stráknum, sem fór með lestina, svo
aldrei mátti hika. Já, sá herjans karl, á fætur bráðsnemma hvern
morgun, rak fólkið í vinnuna og fór svo sjálfur að sofa. Og kaupið!!
Tólgarmoli réttur að manni með hæverskum orðum: „Taktu við
því arna“. Já, með svoddan móti safnast auður“.
Eitt haust slóst Guðmundur í för með Álftveringum út yfir
Mýrdalssand. Þegar kom að Múlakvísl, sem var nokkuð vatns-
mikil, sagði hann við Halldór í Hraungerði: „Við skulum vera á
eftir, Halldór bróðir, því hvorugur mun hræddur verða“.
Einu sinni fylgdist Guðmundur með séra Bjarna á Mýrum yfir
Kúðafljót og sagði svo frá: „Prestur klauf stríða strauma, þvers
og langs, viturlega, ál eftir ál, og vasklega var eftir fylgt og ekki
hikað, þá ströng væri elfin“.
„Þú svarar af viti“, sagði Guðmundur oft, ef tilsvör manna voru
að skapi hans.
Eitt sinn var Guðmundur staddur að Nýjabæ í Meðallandi. Þá
sagði hann: „Hér er ég fæddur, og hér mun ég lífi ljúka“. Ekki
rættist sú spá.
Foreldrar Guðmundar bjuggu um tíma að Nýjabæ. Þegar ég var
104
Goðasteinn