Úrval - 01.10.1978, Qupperneq 105

KARENANN QUINLAN
103
Aumingja Karen. Þar sem ég faðir Tom. Hann þekkir mig svo
vissi hvað hún hafði hugsað og vel. Ég trúði því, að hann myndi
sagt um svona líf, vissi ég að hún skiljamig.
hefði orðið allra manna fyrst — ef
hún hefði getað séð sjáifa sig, I fyrstu var faðir Thomas Trapasso
hefði hún getað talað — til að hneykslaður, þvl hann hafði ekki gert
segja: ,,Ekki gera þetta. Látið mig sér grein fyrir því, að dá Karenar væri
baraífriði.” varanlegt ástand:
Ákvörðunin
Júlia varð fyrst til að horfast í augu
við raunveruleikann:
Þegar kom fram í marlok vissi
ég, að það var útilokað að Karen
kæmi til okkar aftur, og mér
fannst að Morse og Javed hefðu
gefíð upp vonina líka — að
minnsta kosti höfðu þeir alls enga
von um að hún yrði nokkurn tíma
framar hugsandi manneskja.
Hún hafði lést úr 57 kílóum
niðurí 45. Hún var svo stíf, að það
var ekki hægt að gefa henni
næringu í æð, svo allt frá upphafi
varð að næra hana gegnum
slöngu, sem þrædd var um
nasirnar ofan í maga.
Ég fór oft með faðirvorið: „Til
komi þitt tíki, verði þinn vilji.”
Allt í einu varð mér svo ljóst, að ég
var í raun og veru ekki að biðja
þess, að hans vilji yrði. Ég var að
biðja þess að minn vilji yrði. Ef til
vill hafði hann áætlað þetta á
annan veg.
Eina mannekjan, sem ég gat
rætt við um tilfinningar mínar, var
En í maílok hafði mér unnist
nægur timi til að skilja hvað var að
gerast. Skilningur kaþólsku kirkj-
unnar á læknavísindum nær aftur
til upphafs þeirra á 16. öld. Hann
varð til fyrir daga svæfínga og
deyfinga, til þeirra daga er fyrstu
spurningarnar um læknavísinda-
lega siðfræði urðu til. Tii dæmis:
Ef einhver hafði sjúkan fót, sem
þurfti að nema af, varð hin
siðfræðilega spurning þessi: Varð
sjúklingurinn að beygja sig undir
þessa hrikalegu aðferð, sem myndi
valda honum óbærilegum kvölum
og kynni í sjálfu sér að leiða hann
til bana? Kirkjan tók þá afstöðu,
að aðgerð af þessu tagi væri
óvenjuleg aðferð til að varðveita
líf, og að sjúklingurinn gæti
neitað aflimuninni. Jafnvel þótt
nokkuð víst mætti telja, að öðru
vísi yrði lífi hans ekki borgið.
Það voru ákvarðanir af þessu
tagi, sem ollu því að hugtakið
„óvenjulegar aðgerðir” varð
viðmiðun kirkjunnar. Fyrsta
reglan er sú, að sérhver sé skyldur
til að leita allra venjulegra ráða til
að vernda líf og viðhalda því, því