Fróðskaparrit - 01.01.1958, Qupperneq 125

Toftarannsóknir í Fuglafirði
131
Høvuðsgólvið í hesum húsum er 0,3—0,4 m ovari enn
tað niðasta í húsum VIII; eins og tað er hetta hægst í
norðara parti og lækkar, sum undirlendið ger tað, líðandi
omaneftir. Tilfarið er øskublandaðar sandlindir, mest heilt
fínur sandur, summar staðir eyrur.
Víða um á gólvflánni og í henni lógu viðarsprek, sum
hond hevði verið á, men ongar staðir soleiðis at vissa
er fyri, um tey vóru Ieivdir av brósti, tróðri ella palb
stokkum. Sumt er óivað av tekjuni; tí omaná øllum gólvs
inum var ymisk tjúkk mosa^ og grasflógv við træsprekum
í, sum ikki væl kann vera annað enn inndottin tekja og
sigur frá, at húsini hava ligið sum toft ta langa tíð, at
mosi og gras hava funnið vakstrarlíkindi har.
Fáu stólparnir, 0,1—0,2 m tjúkkir, ið við vissu hoyra
til hesa gólvhædd, eru allir evnaðir úr stokkum, men høgdir
flatir á síðunum, ið venda norður og suðureftir; hetta ser*
merkið kundi boða frá, at húsini hava verið býtt sundur
í fleiri rúm við skilarúmum úr viðið; men nakað víst sást
ikki til hetta. Summir av teim o. u. 0,05 m tjúkku smá*
stólpunum og tómu smástólpaholunum kundu bent á tað.
Summi smástólpahol, vórðu greiðari tess djúpari komst,
einstøk funnust aftur í niðasta gólvi. Við tað at ógjørligt
er at gera av til hvørja av toftunum teir hoyra, eru allir
teknaðir inn á flatatekningina av hesi gólvhædd, J. myrtd.
Eftir miðlinju húsanna og beint omaná hinum eldstøð*
unum stendur vakri langeldurin, sum funnin varð í 1957,
og sum vit nú rópa eldstað 2; hæddartal -j- 1,75 m. Hann er
3,5 m langur, 0,5—0,9 m breiður, laðaður í og á gólvið
av hellum, ið nú flestar eru brostnar og alreyður av hita<>
num. Uttanum hann er eingin grótumgerð men tjúkt av
øsku, við torvkonglum, brendum beinmolum, trækoli,
óbrendum telgdum træpettum og ymsum búnýtabrotum
(4. mynd, nr. 2).
Tætt eystanfyri langeldin lá snøggur, flatur, ferhyrndur
steinur, møguliga «brík», og eysturfrá honum annar flatur,
men ósnøggari steinur.