Fróðskaparrit - 01.01.1964, Side 18
26
NAgra ord om spráket i Husaviksbreven
tiden ár alltsá norska med mer eller mindre páfallande
fáróismer. (Se Jakobsen sid. 19).
Nágot helt fáróiskt skriftsprák nár man inte fram till fóre
reformationen, och dá fár den norróna skrifttraditionen vika
fór den danska kyrkans.
Med denna syn pá skrifttraditionen vill man inte gárna
tillmáta de norska dragen i Husaviksbreven lika stor vikt
som de fáróiska. Det torde inte vara fór djárvt att anta,
att Husaviksbreven ger en god bild av det skriftsprák, som
lagmán och prásterm.fl. brukade pá Fáróarna omkring 1400.
Jag anser det mycket troligt, att, som Sórlie fórmodar, en
fáring har utfórt avskriften. Det bór framhállas, att nágon
skillnad i sprákformen mellan de brev, som skrivits av efter
fáróiska original, och de vars original daterats pá Shetland,
svárligen kan pávisas.
Aven om vi inte kan rákna med att detta skriftsprák i
alla enskildheter áterspeglar det dátida uttalet pá Fáróarna,
utgór Husaviksbreven ándá pá grund av sin omfattning
och sitt rika ordfórrád en av vára viktigaste kállor till
kunskap om medeltida fáróiska.
SUMMARY
In the present paper is discussed the language of a medieval docu*
ment, the Húsavík letters (»Húsavíksbrovini«), which is a transcript,
dated in Tórshavn in 1407, of six legal documents written in 1403—
1405 in the Faroes and Shetland. The Húsavík letters concern the
legacy from Guðrun Sigurðardóttir at Húsavík in Sandoy, who was
famous for her wealth.
The document, which is kept in the University Library in Copen=
hagen (AM, fasc. 100, 2a), was published by the Faroese philologist;;
Jakob Jakobsen in Diplomatarium Færoense I in 1907. Jakobsen characsj
terized the language used in the Húsavík letters and other medieval'
documents from the Faroes as »01d Norse, sometimes with Faroese
features« (e. g. i instead of e in »skilgitin« / true»born / Old Norse
skilgetin and »gingin« /gone/ Old Norse gengin; »deydh« /dead/ for
Old Norse dauó; »toa« and »brier« /three/ for Old Norse tvá and f>rír).