Fróðskaparrit - 01.01.1964, Page 71
Hróðurskota
79
svarar J)essu: »Valde raptatur meum patrimonium« o.s.frv.
Hróðr og skotat eru her {)ví tekin upp sem tvo orð, og
hróðr tengt innskotssetningunni í 6. vo. Við textann er
tilfærður úr pappírshandritum leshátturinn Hrod-skotat, og
\>ab orð er tekið upp í orðasafn útgáfunnar (bls. 205). I?ar
er hroð skýrt »ruina, vastatio, clades, dispendium*, en ekki
er ljóst hvort útgefandi hefur talið J)ennan leshátt fá staðizt.
En ekki hafa allir samtímamenn Guðmundar Petursí
sonar skilið vísuna á j)ennan hátt. I orðabók Bjórns Halh
dórssonar stendur svo: »Hródurskota (at hródurskota),
in pejorem partem v. locum movere, v. ferre, detrahere, føre
af Lave og Orden, forringe, fortale. Verdr hródurskotat
harla, her tíni eg J)ad, mínum munat einn of styr stála,
starflaus fódr arfi, patrimonio meo multum detrahitur, id hic
refero, non ero unus armorum otiosus spectator, min Fædrene=>
arv forringes saare meget, maa jeg her fortælle; ene vil jeg
ikke være Kampens ørkesløse Tilskuer«. Bjórn sendi hand*
ritið að orðabók sinni til Kaupmannahafnar 1786 og hefur
J)ví ekki ]?ekkt útgáfu Guðmundar Peturssonar af Víga«
Glúms sógu, enda kemur texti vísunnar heim við Hóla*
útgáfuna 17563, sem mun vera heimild Bjórns. í Hóla»
útgáfunni er vísan ekki skýrð, og hróðurskotað er prentað
í tveimur orðum, svo að Bjórn hefur ekki sótt skýringu
sína jaangað.
Sveinbjórn Egilsson hefur sýnilega trúað á skýringu
Bjórns Halldórssonar, j>ví að hann tekur upp orðið hróðr-
skota í Lexicon poeticum (1860) og leggur út: »honorem
deprimere (hróðr, skota), it. contumeliose tractare, vexare,
profligare, cum dat.: mínum fóðurarfi verðr harðla hróðr-
skotat patrimonium meum . . . admodum vexatur, mihi male
extorquetur«. Sveinbjórn tekur einnig upp myndina hróð=
skota úr pappírshandritum Víga*Glúms sógu og skýrir hana
svo: »potest et derivari a hroð direptio, rapina, per vim et
rapinam extorquere aliquid«.
Finnur Jónsson hvarf að verulegu leyti aftur að skýringu
Guðmundar Peturssonar. í Skjaldedigtningen (B I 112)