Fróðskaparrit - 01.01.1964, Page 148
156
Jófreys kvæði
18 (1-3 = A 20, 1-3; 4-6 = A 21, 1-3)
Kongurinn kallar: »Roskur drengur,
Jófreyr Gautsson, hóggðu ei lengur,
láttu mig ná lífi!
I?ú hefur unnið Jaer lofið og lónd,
allri minni velferð komið J»er á hónd,
sjálfur áttu vald á vífi!«
19 (1-3 ekki í A; 4-6 = A 21, 4-6)
Jófreyr klæðist í sóðla skinn,
so gengur hann í loftið inn
og tekur kongs nafn með óllu,
og so lifðu laaug Ólof með list og skraut
alla sína æfi sorgarlaust
í sinni eigin hóllu.
í kvæðinu verður hvað eftir annað fyrir slæðingur af
orðavali úr fornkvæðum, svo sem vænta mátti: blanda
(drekka) mjóð og vín; axla sóðla (J). e. safala) skinn;
Kongurinn talar við sveina sín. Her skulu að lokum nefnd
fáein dæmi með tilvísun til líkra staða í jaremur fyrstu
bindum íslenzkra Fornkvæða (Ed. Arnam. B, 10—12):
íslA 3 l>egar hann hafði í hóllina farið mánuði sjó,
sbr. 10 bls. 99, er. 5—6.
íslA 12 hófuðgull sjó, sbr. 12 bls. 182, er. 20.
IslA 12 sem ein listug mey, sbr. 10 bls. 102, er. 24.
íslA 13 Kom Jiú, lofsæl dóttir mín, sbr. 11 bls. 58,
er. 15 og 19.
IslA 14 Kjóstu jaer eitthvórt riddara barn, sbr. 10 bls. 56,
er. 6.
íslA 15 í>að veit guð og hin helga sól, sbr. 11 bls. 13, er. 6.
íslA 18 í>að vann hann konginum fyrsta mein o. s. frv.,
sbr. 10 bls. 116, er. 45.