Fróðskaparrit - 01.01.1964, Side 172

180
Jakob Jakobsens folkeminnetekster pá norn
osb. I fri omsetjing: Ver forbanna, norr. ill heilsa, svart*
toppa, det skal du fá svi for). Det ville ha vore urád á
prova dette, dersom vi ikkje hadde Jakobsens opplysning
om at brotstykka høyrde i hop.
I innleiinga til Shetlands*ordboka side XIII gjev han opp
heimelsmennene sine: «Et andet brudstykke af ørnevisen
samt verset »1 have malt meldra min» og huldreverset
«Høredu, høredu ria» skylder jeg et ægtepar pá Lerabakk».
Det sist nemnde verset er gjeve att pá side 153 i «Det nor*
røne sprog»:
Høredu høredu ria
ria ria ræn(na)
sina divla døna vivla
kopera jadla
hondena bradna.
Til dei tre siste linene gjev han denne varianten:
seana divla døna vivla
kopere ketel
honde breden.
Frá Fetlar skreiv Jakobsen opp to variantar av verset. Av
det som er sitert ovafor, er dei tre første linene godt skjø=
nande, men dei to siste má vera noko forvende, og tolk«
inga derfor usikker.
Dersom vi berre hadde dei lausrivne vers=stumpane á
byggja pá, ville det ha vore vanskeleg á seia noko sikkert
om kva samanheng verset har státt i. Men Jakobsens inn*
leiande kjeldeopplysningar gjev oss full forklaring: «Et
huldrevers, tilhørende en gammel legende om en mand,
som rider forbi en høj og hører nogle ord, som blive rábte
til ham ud af højen». Dette saman med verset skaper full
visse om at det her er tale om ei velkjend og mykje ut*
breidd segn, som fortel at ein mann ute pá ferd frá ein
haug (eller eit fjell) fár høyra nokon ropa pá han, bed
han føra fram ein bodskap heim (eller til eit bryllaup) at
ein er død (oftast eit barn som har falle i elden).
Ein nærstáande færøysk versjon er oppskriven av Jakob*