Nýja öldin - 01.03.1899, Qupperneq 65

Víðsjá.
65
Er smérlíki eins heilnæmt og smér?
Enskt tímarit, sem sérstaklega gerir það að einu
aðal-verkefni sínu að rannsaka efnafræðislega alls konar
fæðu-tegundir (mat og drykk) og skýra frá árangrinum,
svarar þessari spurning þannig 4. þ. m.: „Það er leitt
að verða að rýra álit fæðutegundar, sem svo lengi hefir
verið í svo miklum metum eins og smérið. En ef satt
skal segja, þá er smér oft rnjög skemt og óholt og kem-
ur það af því, að það er meingað ýmsum sóttkveikju-
efnum. Smór verður ekki fyrir neinni upphitun, þegar
það er búið til, og deyðast því ekki bakteríur þær sem
í mjólkinni kunna að vera frá kúnni, og berast því ein-
att sjúkdómar í menn með smérinu1. En margarín
(sméiiíki) er búið til úr dýrafitu, og er það gert við mjög
mikinn hita, svo mikinn, að hann drepur bakteríurnar
(gerlana) og þurfum vór því ekki að óttast að vér sýkj-
umst af gerlum úr þeim dýrurn, sem fitan er tekin úr.“
— Pví má bæta við, að í góðu sméiiiki er í við meira
næringarefni en í góðu sméri.
Sjálfrátt að eignast son eða dóttur.
Alt frá Hippokratess dögum hefir það verið alment
álitið, að í konunni væri tvenns konar egg, karlegg og
kvennegg, og ef karleggið frjóvgaðist, þá yrði fóstur kon-
unnar sveinbarn; en meybani, ef kvennegg frjóvgaðist.
Seligson hefir haldið þessu fram á vorum dögum, að því
við bættu, að karleggin og kvenneggin lægju sitt hvorum
megin í eggjastokknum. Þetta hrakti nú Gessner að
vísu; en hitt hefir til þessa verið óráðin. gáta, hvort egg-
in væru kynlaus upphaflega, svo að það væri komið und-
ir þróuninni á meðgöngutímanum, hvort úr eggi yrði
1) Hér á laudi breiðist án efa stundum sullaveiki út á
þennan hátt; ekki að tala um tæringu. J. 0.
III.
5